Είχα παλιά στο Λύκειο, μια φιλόλογο, η οποία έμελλε να γίνει η αγαπημένη μου φίλη! Κατά τη διάρκεια της μαθητικής μου ζωής, δέσαμε άψογα μεταξύ μας, επειδή ταιριάζαμε γενικά! Όταν οι άλλοι στο διάλειμμα δραστηριοποιούνταν σε άλλους τομείς, εγώ και η Χριστίνα, καθόμασταν είτε στο γραφείο της είτε στην τάξη, και μιλούσαμε για ποίηση και λογοτεχνία! Αλλά και για άλλα θέματα! Είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνα, την ένιωθα όχι μόνο Φιλόλογο μου, αλλά και φίλη, μην πω και συγγενή! Πέρασα πολύ όμορφα χρόνια μαζί της, και τη θυμάμαι με νοσταλγία...Ήταν η πρώτη που διάβασε τα ποιήματα μου, και με συμβούλεψε τότε, τι να κάνω. Αν διάβαζε τα σημερινά, θα μου έδινε νόμπελ λογοτεχνίας! Χαχαχα! Δυστυχώς, χαθήκαμε, έκανα ότι μπορούσα να τη βρώ χωρίς αποτέλεσμα! Μακάρι να είναι καλά, όπου και αν είναι! Και αν κάποτε συναντηθούμε ξανά, να μιλήσουμε και πάλι για λογοτεχνία!