Σε κράτησα αγκαλιά για λίγο

’κουσα το μωρουδίστικο κλάμμα σου

Πόναγες όσο η ψυχούλα σου ήταν στο ταλαιπωρημένο σου κορμάκι

Κι έτσι βρήκες τον τρόπο να δραπετεύσεις.

Να κάνεις ένα άλμα προς τα σύννεφα.

Να ανοίξεις την πόρτα ενός άλλου κόσμου με καταπράσινα λιβάδια και δροσερά τρεχούμενα νερά 

Εκεί θα είσαι ευτυχισμένη.

Εκεί μια μέρα θα ξανασυναντηθούμε.

Ελπίζω τότε να με θυμηθείς και να μου επιτρέψεις μια αγκαλιά γεμάτη στοργή,χωρίς να κλαίς 

Αυτό για σένα

https://youtu.be/ZqtyQuXo9zM?si=Ls-XiYp_ecXxu2ub