Αυτοί οι άνθρωποι. Οι ωραίοι, πόσο μακρινοί στέκουν.
Απρόβλεπτα τα σύννεφα που σκιάζουν τον νου τους.
Πρώιμα λουλούδια άγουροι καρποί μιας ατέρμονης φυσικής εξέλιξης.
Πλεγμένοι με τα κύματα της θάλασσας σκαρφαλώνουν στις πλάτες των γλάρων
Ταξιδεύουν πάνω από στεριές ξεχνιούνται στα μυρωμένα σύννεφα
ξεχασμένοι σε κάποιο διαστημόπλοιο που δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.
Απασχολημένοι με το μοίρασμα του κόσμου προσποιούμενοι τους θεούς.
Στο θέατρο που συντελείτε τριγύρω μας μπροστά μας,
τα χρώματα που αναπαριστάνουν την εικόνα του,
συντελούν στον καμβά της τέχνης τη στάμπα της εποχής.
Απόσταγμα από αιθέριο άρωμα η γνώση, των θεών η καταδίκη.
Αλλαγές νότες ρομαντικές ποίηση Πεζό Ποιημα ποίημα Ποίημα Σκέψεις Τραγούδι