Εκεί ξάπλωσε κι αφέθηκε στο χάδι των κυμάτων.

Οι πληγές του ανοιχτές.Το αλάτι πάνω τους οδύνη.

Το ηχητικό νανούρισμα της θάλασσας του θύμησε την Παχειά Αμμο στο Λασίθι.

Έκλεισε τα μάτια και ένοιωσε τη μοναξιά και την ελευθερία του ουρανού που σκεπάζει με το γαλανό του σεντόνι την πλάση.

Μαζί κι εκείνον.

Μια ζεστασιά ξεχείλισε από μέσα του.

Σφυγμός δροσιάς πότισε τη σκέψη του.

Η ηρεμία θα ξαναγυρίσει.