Και ο αέρας καυτός γρήγορος ταχύτατος σαν άνεμος
Υπόχρωμος μικροσκοπικά σωματίδια σκόνης τον ροδίζουν
Σωρεύονται δίπλα από τα σταθερά αντικείμενα
Η κίνηση αυτή του αέρα είναι η μόνη φανερή εικόνα ζωής
Κάπου πρέπει να είναι κρυμμένες τρομαγμένες κατσαρίδες
Κάποιος πίστευε πως μπορούσε να επιζήσει μετά απ’ αυτό
Μου έδειχνε φωτογραφίες με πανέμορφα τοπία
από τόπους σα το Ναγκασάκι το Τσέρνομπιλ τη Χιροσίμα
οι άνθρωποι ίσος έπρεπε να ξέρουν πως δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία
Λοιπόν, σαν λιώνουν οι σάρκες σα καίγεται η ανάσα
σα πετάγεσαι από το οστικό κύμα πάνω σε φλογισμένα συντρίμμια.
Δεν μπόρεσες να δεις γιατί τα μάτια ψήθηκαν σε αυτά τα δευτερόλεπτα
Δεν μπόρεσες να ακούσεις τα αυτιά σου σπάσανε.
Και όσοι πάτησαν το κουμπί δεν μπορούν να το πάρουν πίσω
Δεν μπορούν να μετανιώσουν δεν μπορούν να νικήσουν
Το φόβο που τους έσπρωξε στην αυτοκτονία.
Και στα πυρηνικά καταφύγια εγκλωβισμένοι ασβοί και τρωκτικά λογής λογής
Πολιορκημένοι της ραδιενέργειας.
Αλλαγές νότες ρομαντικές ποίηση Πεζό Ποιημα ποίημα Ποίημα Σκέψεις Τραγούδι