Ο απογονός μου είναι ένας άνθρωπος που φέρει κατά το ήμισυ δικά μου γονίδια.

Δηλαδή είναι ότι είμαι εγώ για τον πατέρα μου.

Η κοινωνία τον ονόμασε ''γιό'' μου και ο περίγυρός του τον μαθαίνει να με φωνάζει ''μπαμπά''

Όμως εγώ για αυτό το γλυκύτατο πλάσμα νοιώθω μια στραμπουληγμένη συμπάθεια.

Και μόνο.

Δε θέλω να περάσω χρόνο μαζί του.

Κυρίως γιατί δεν έχω τίποτα να του πω που θα τον ενδιέφερε.

Οκ μου αρέσει η μουσική και έκανα μια απόπειρα να προσπαθήσω να διαλέξω για εκείνον ένα μουσικό μονοπάτι.

Θα μπορούσα να παίξω μαζί του να τραγουδήσουμε μαζί κάποια παιδικά τραγούδια.

Όμως η σκέψη ότι το άλλο του μισό ανήκει σε μια γυναίκα που ούτε καν γνώρισα μια και η γνωριμία μας ήταν σύντομη και επιπόλαιη,δε μου αφήνει και πολλά περιθώρια να περάσω  με ευχαρίστηση μαζί του χρόνο.

Η γυναίκα που με πήγε στα δικαστήρια που με ανάγκασε με το στανιό να αναγνωρίσω ένα παιδί,ενώ εγώ δεν την ανάγκασα,δεν ανέφερα καν την έκτρωση...δε μπορεί να μου γίνει συμπαθής.

Αυτό που έτυχε σε μένα θα μπορούσε να τύχει στον οποιοδήποτε.

Δεν έκανα κανένα έγκλημα.

Όλοι μου κούνησαν το δάκτυλο επικριτικά ''να αναλάβω τις ευθύνες μου'' να λειτουργήσω ''για το καλό του παιδιού'' όμως κανείς δεν έλαβε υπόψη την ελεύθερή μου βούληση να ΜΗΝ ΕΠΙΘΥΜΩ να εμπλακώ σε κάτι που δε θα προσφέρει χαρά σε κανένα.

Γίνεται να αγαπήσεις με το ζόρι;

Η κοινωνία πιστεύει πως είναι καλό και ωφέλιμο να γνωρίζεις και να αγαπάς τους βιολογικούς σου συγγενείς.

Πιστεύει πως ωφελεί το παιδί να γνωρίζει το βιολογικό του πατέρα.

Στο σχολείο τα παιδιά με ένα γονιό υφίστανται ''μπουλινγκ''.

Τα κωλόπαιδα από τα δηθεν σωστά σπίτια δεν έχουν μάθει από αυτούς που το ''παίζουν'' γονείς να προσέχουν τα λόγια τους και να υπολογίζουν τα συναισθήματα των άλλων.

Όταν κάποιος έχει μια μειονεξία πέφτει θύμα περιθωριοποίησης.

Μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικός.

Δεν κλείνω τις πόρτες στο τι μπορεί να νοιώσω μελλοντικά για τον απόγονό μου.

Όμως θα μου πάρει καιρό να επουλώσω τις πληγές μου από τη βίαια επιβολή της παρουσίας του στη ζωή μου έστω και εξ αποστάσεως.

Ξαφνικά βρέθηκα να πρέπει να έχω μια στο τόσο έστω τυπικές επαφές με μια άγνωστη.

Από τότε άρχισα να πονάω σε όλο μου το σώμα.

Κατέρρευσα ψυχολογικά.

Πλήγωσα ανθρώπους που αγαπάω αληθινά με τις πράξεις μου.

Θα ήθελα να γύρισα το χρόνο πίσω αλλά δε γίνεται.

Μπορώ όμως να εργαστώ σκληρά να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος.