Κι' όταν φτάσει το χαμπέρι 

τότε ο μουστερής το ξέρει

στις χορδές θα το χτυπήσει

το χτες και το αύριο θα ζήσει.

Στο  μπουζούκι μου επάνω

Τον καημό μου θα τον βγάλω. 

Τη ζωή τη ζωγραφίζω

και με νότες τη στολίζω

Πόνοι πίκρες και φαρμάκια

δυνατά φρικτά μεράκια.

Είδος πια εν εξελίξει μες στη σκέψη μου η θλίψη

πέρα δώθε τριγυρνάει και με κόλπα με κολλάει

είναι από πηλό φτιαγμένο άγαλμα κακογραμμένο.

Κάγκελο πια ο προφήτης έχει γίνει πυροβλήτης.