Γιος του φεγγαριού:Εκείνο το κρύο πρωινό της Τρίτης...

Βρήκα μόνο κάτι τούφες απ το τρίχωμα σου

Σε έψαξα παντού 

Σε περίμενα

Ρώτησα για σένα 

Μα δεν κατάφερα να σε βρω.

Μαρί:Μην ανησυχείς.Είμαι καλά.Δεν έφυγα.

Λυπάμαι για το άγχος που σου προκάλεσα.

Λυπάμαι που έτρεχα να ξεφύγω κάθε φορά που πήγαινες να με χαϊδέψεις 

Δεν είχα καταλάβει ότι με αγαπάς τόσο 

Ζούσα πάντα στη σκιά του Γατούλη και της Σοφης 

Γιος του φεγγαριού:

Κι όμως σε αγάπησα πολύ

Γιατί είσαι έξυπνη και παιχνιδιάρα

Γιατί είχες τσαχπινιά στο βλέμμα σου

Γιατί είσαι λευκή σα το χιόνι.

Μαρι:Για να μιλάμε εδώ σημαίνει ότι έχω φύγει από το σώμα μου.

Ξέρω ότι κλαις με αναφιλητά.

Καθε φορά που η καρδιά σου γεμίζει πόνο,έρχομαι δίπλα σου μα δε μπορείς να με δεις.

Βλέπεις έγινα αγγελάκι 

Εγώ σε βλέπω μια χαρά.Μπορω να σε ακολουθήσω παντού όπου κι αν πας.

Αλλά δε μπορείς να με δεις ή να με αγγίξεις.

Μπορείς όμως να μου μιλάς.

Σε ακούω να ξέρεις.

Να όπως τώρα που μιλάμε.

Ήρθα για λίγο να τα πούμε πριν κοιμηθείς.

Όμως θα με καταλάβουν οι φύλακες του παραδείσου και θα με μαλώσουν αν το παρακανω 

Υπάρχουν κανόνες εδώ.

Τις πρώτες μέρες μπορώ να έρχομαι να σε βλέπω να σου μιλάω.

Μετά όμως θα τα λέμε πιο σπάνια 

Ειδικά αν με ξεχάσεις...καθόλου

Αν με θυμάσαι με γλυκό τρόπο χωρίς να πονάς,θα έρχομαι πιο τακτικά

Θέλω να προσέχεις τα παιδιά μου 

Ήδη το κάνεις 

Γιος του φεγγαριού:Γιατί βιάστηκες να γίνεις αγγελάκι;

Γιατί Μαρί μου;

Γιατί μας άφησες μόνους;

Άφησες και το φίλο σου το Γιάννη...

Μαρί:Δε το διάλεξα εγώ.

Αλλά Εκείνος που με έφερε στη ζωή...Αυτός που με έφερε στην αυλή σου...

Αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα μου να αλλάξω κατοικία.

Γιος του φεγγαριού:Υπέφερες;Πως ήταν;

Μαρι:Πόνεσε το σώμα.

Δεν είναι και λίγο να χάνεις το πόδι σου και να σου ξεριζωνεται από την κοιλιά.

Μετά τον πόνο ένοιωσα κρύο...και σκοτάδι.

Φοβήθηκα για μια στιγμή

Σκέφτηκα ότι δε θα θελα να φύγω από σένα από το Γιάννη κι από τα μικρά μου 

Είχα τόσα να τους μάθω.

Ξαφνικά όμως είδα ένα φως.Ενοιωσα ανάλαφρη και ο πόνος είχε εξαφανιστεί.

Ήμουν τόσο καλά που ένοιωσα τύψεις να σε βλέπω να με ψάχνεις με αγωνία ενώ εγώ είμαι πλέον πολύ καλά 

Να ξέρεις πως θυμάμαι ότι καλό έκανες για μένα 

Σου συγχωρώ τότε που μου έριξες δύο φάπες με τη σκούπα γιατί ορμησα στη Σοφη.

Γιος του φεγγαριού:Μου λείπεις 

Τι να το κάνω απλά να σου μιλάω χωρίς να μπορώ να σε πάρω μια αγκαλια;

Μαρι:Ωχου ξέρεις ότι ποτέ δε μου άρεσαν οι αγκαλιές.  

Μη με τρελαινεις τώρα.. 

Ήρθα απλά να σου πω ότι δεν έφυγα

Επίσης συγχωρώ αυτόν που μου το έκανε αυτό 

Δεν έχει νόημα να μισούμε.

Πάω μια βόλτα στο φεγγάρι 

Εκεί θα με βρίσκεις οπότε με ζητάς 

Καλό βράδυ