ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
03 Μαρτίου 2025, 09:14
Μέλος της γατοκοινωνίας


Όταν περπατάω στο δρόμο,βλέπω τα γατάκια ως συμπολίτες μου.

Ως κάτοικους της πόλης.

Τα σκυλάκια ως μακρινά ξαδελφακια τους.

Δε τα συμπαθώ τόσο αυτά,αλλά τα σέβομαι εξίσου.

Οι άνθρωποι από την άλλη μου περνούν σχεδόν απαρατήρητοι.

Κάποτε έτσι έβλεπα τα ζωάκια.Ως αφανείς ήρωες μιας πραγματικότητας που με περιβάλλει.

Έδινα όμως βάρος στους ανθρώπους.

Έσκαγα για τον αν αρέσω στην τάδε γκόμενα 

Είχα κάτι να μοιράσω με φίλους 

Αναζητούσα τον πατέρα μου κι ένοιωθα την απουσία του στη ζωή μου 

Τώρα αυτά δεν υπάρχουν πια.

Οι άνθρωποι είναι σαν δίποδα χωρίς νόημα για μένα.

Άλλωστε τι να σου πουν;

Τα αρσενικά τους αγαπούν να βλέπουν 22 μάγκες να κλωτσάνε μια μπάλα 

Τα θηλυκά τους διακαώς κυνηγούν τη ματαιοδοξία και τη μητρότητα.

Έχουν μπερδέψει ανώτερα συναισθήματα με ταπεινούς θεσμούς που χωρίζουν αντί να ενώνουν.

Πιστεύουν σε πατρίδα(πατρίς,πατριαρχία) που δεν είναι τίποτε άλλο από το μαντρί που τους έχωσαν αυτοί που τους εξουσιάζουν για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Πιστεύουν στην οικογένεια που αποτελεί το σύνολο ανθρώπων που ένα κατώτερο γενετήσιο ένστικτο συνδέει και τίποτε άλλο.

Όταν συνάντησα το γιο μου νοιώσαμε και οι δύο μια αμοιβαία απάθεια.

Εγώ τον κοίταζα κι έβλεπα ένα ξένο.

Αυτός δε με κοίταζε καν.

Ένοιωθε την απόσταση εντελώς αυθόρμητα.

Όταν έδιωξα τον πατέρα μου από τη ζωή μου,άρχισα να νοιώθω υγιής για πρώτη φορά. 

Τόσο καιρό αδυνατούσα να καταλάβω πως γίνεται ένας πατέρας να είναι τόσο απόμακρος από το γιο του.

Ώσπου κατάλαβα.

Το ότι είμαι βιολογικός του απόγονος δεν τον υποχρέωνε σε καμία περίπτωση να μην κοιτάει τη δική του ευτυχία πάνω απ όλα.

Κι έτσι κόβοντας τα δεσμά της οικογένειας ελευθερώθηκα.

Στα ζωάκια δεν υπάρχει ούτε πατρίδα ούτε οικογένεια με τη σημασία που δίνουμε εμείς τα δίποδα.

Ο μπαμπάς γάτος ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝ τα παιδιά του ενώ η ΜΑΜΑ γατούλα είναι ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΜΑ για ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ώστε να μάθει στα μικρά της αυτά που πρέπει..

Αχ Μαρί μου τι καλή μαμά που ήσουν...

Αυτή η γατοκοινωνια τι υπέροχη που είναι...

Τα γατάκια πόσο όμορφα...

Πως να μη λιώσεις από αγάπη για εκείνα.

Αθώες ψυχούλες που ξέρουν να αγαπούν με ένα πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο 

Το συναίσθημα της γατας μοιάζει με αίνιγμα 

Δε σε αγκαλιάζει συχνά μα όταν το κάνει...

Είναι θησαυρός Αιγυπτιακής όασης...

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

adreo (13.03.2025)
Αγαπητέ Χρήστο, με τα γραφόμενά σου δείχνεις την απέραντη αγάπη σου για τις γάτες. Λίγοι γνωρίζουν τι σπουδαία ζώα είναι και πόσο δένονται με τον άνθρωπο που τις αγαπά. Λίγοι γνωρίζουν πόσα σημαντικά προσφέρουν στον άνθρωπο που τις έχει κοντά του. Χρήστο δεν συμφωνώ σχεδόν για όλα τ' άλλα, γιατί υπαρχουν και καλοί άνθρωποι. ¨Ανθρωποι που θυσιάζονται για τον συνάνθρωπό τους και αυτό σαν μεγαλύτερός σου θα ηθελα να το κρατήσεις Να είσαι καλά με υγεία και πολλές χαρές στην ζωή σου.
freddieKrueger (13.03.2025)
Σεβαστή η σποψη σου αγαπητέ μου.
Πράγματι υπάρχουν και καλοί ξεχωριστοί άνθρωποι.
Σπάνια τους συναντώ και με γεμίζουν ευχάριστα συναισθήματα.
Τα περί οικογένειας αποτελούν προσωπικά βιωματα.
Τα περί ανθρώπινης κοινωνίας μια κραυγή αγανάκτησης για τους πολλούς αδιάφορους και συνομώτες του κακού
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
freddiekrueger

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/freddiekrueger

Αυθόρμητες δίχως λογοκρισία σκέψεις που καθορίζονται απο μια στιγμή...αυτη ειναι ικανη να φερει την καταστροφη η το μεγαλειο...τις πιο πολλες φορες απλα φερνει την επομενη στιγμη...



Επίσημοι αναγνώστες (11)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr
Template design by Jorge