Ο λόγος για το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει φέτος στη eurovision.

Όταν άκουσα τις συμμετοχές μου άρεσαν 3 κομμάτια. Πρώτα το Γη μου σαν τρελοποντια και κολλημένη με την ποντιακή λύρα. Μετά η Αστερομάτα και μετά το play it.

Ακούγοντας 3-4 φορές το καθένα απέρριψα το play it ως χιλιοακουσμενο ρυθμό eurovision που δεν έχει κάτι ελληνικό μέσα. Για eurovision καλό αλλά και πάλι δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Μετά στο Γη μου κάτι δεν μου κόλλαγε στο στίχο ίσως σε συνδυασμο με τη μουσική. Μου θύμισε τρομερά επίσης μελωδία από το κόκκινο ποτάμι αρκετά.

Το ξεκίνημα της Κλαυδίας α καπέλα  μ αυτή τη φωνάρα και τα γυρίσματα με κερδισε. Άσε που η μουσική από την αρχή μέχρι το τέλος τα σπάει..... αρχικα σου ερχεται να χορεψεις συρτό και μετά να χορευεις ανεξελεγκτα. συγχαρητήρια στους συνθέτες που δώσανε ένα ρυθμό παραδοσιακό μαζί με μοντέρνα στοιχεία με έχει ξετρελάνει αυτό το γεγονός και το γεγονός ότι επιτέλους στέλνουμε κάτι εξ ολοκλήρου στη γλώσσα μας.

Αυτό είναι και το νόημα της eurovision στην τελική να δείξεις κάτι από τη χώρα σου αυθεντικό και ας πιάσει πάτο.....