Ανακάτεψε τον καφέ κοιτώντας έξω από τη τζαμαρία

Τον γευτηκε.Ήταν πικρός.

Όταν τον παράγγελνε στο μηχανημα δεν ήξερε να προσθέτει ζάχαρη και μετά βαριόταν να τη ζητά από τους υπαλλήλους 

"Η γερο φουσκωτή ίσως μπορεί να με φέρει σε επαφή με τα πνεύματα τους"

Σκέφτηκε.

Έψαχνε διακαώς μια πύλη επικοινωνίας με  ό,τι αγάπησε.

Θα έδινε και την ίδια του τη ζωή.

"Μία μέρα με τις μικρές μου να τις φροντίσω να τις αγκαλιάσω,να τους δείξω πόσο τις αγαπώ και μετά ας έπαιρνα εγώ τη θέση τους στον κόσμο των νεκρών"

Ο καφές συνέχισε να είναι πικρός.

Για τις στιγμές δε βρίσκω ζάχαρη να τις γλυκάνω ποιος νοιαστηκε για τον καφέ;