Μια θλίψη σέρνεται υποχθόνια βουβή μοναχική.

Κάτω από το ποτήρι του κρασιού κάτω από το βλέμμα του,

Σύννεφο μες το μυαλό του ουρανού ο λόγος.

Υποθηκεύει το παρελθόν στο μέλλον που έρχεται.

Εσύ κοιτάς το μεγάλο σκοτάδι.

Το κόκκινο ρυάκι βάφει το βάθος του.

Ατέλειωτες οι πληγές στο σώμα κι ο βράχος σκληρός.

Άγριος ο ίσκιος του και διψασμένο το κορμί του.

Ο ένας μαύρος ο άλλος μελαψός αριστερά και δεξιά του.

Φτωχός και αδέσποτος μας σκιάζει ο πόνος.

Καυτό της μάνας το δάκρυ στης ξενιτιάς το δρόμο.

Όταν τους ξεριζώνει ο πόλεμος σα περπατούν ανάμεσα σε νεκρούς.

Ερείπια εμποδίζουν το διάβα, μιας και το μεγάλο βήμα δε γίνεται ακόμα.