Δεν θα γίνω έρμαιο μιας άδειας ζωής, σε μια ρουτίνα, να ψάχνω διεξόδους που απαλύνουν την ψυχή μου μόνο για λίγο.

Η ζωή δεν είναι ρουτίνα.

Η ζωή είναι όμορφη και ανεξάντλητη.

Εγώ… ελεύθερη να επιλέγω

Τι είναι φυσιολογικό ;

Ν’ αρέσουν σε όλους οι επιλογές μου ;

Πρέπει… πρέπει… μη… δεν πρέπει…

Η αποδοχή του κόσμου, τα πρέπει και τα μη, δεν με αφορούν.

Δεν θα αποδεχθώ ποτέ έναν εαυτό «δήθεν», έναν εαυτό να προσποιείται, έναν εαυτό ψεύτικο.

Δεν τη φοβάμαι την απόρριψη.

Η τελειότητα δεν υφίσταται.

Είναι ψευδαίσθηση ενός εαυτού που γεννιέται με τα «πρέπει».

Κι εγώ… αντικαθιστώ τα «πρέπει» με τα «θέλω».

Εσείς ;