Η Μουσική Δεν Έχει Σύνορα. Δεν γνωρίζει ρατσισμό, διακρίσεις ή περιορισμούς. Είναι ένας παλμός κοινός για όλους, ανεξάρτητα από γλώσσα, χρώμα, φύλο ή πεποιθήσεις. Είναι η παγκόσμια φωνή της ψυχής, που μιλά εκεί όπου τα λόγια συχνά αδυνατούν.

Μέσα από τη μουσική, οι λαοί αφηγούνται τις ιστορίες τους, τις χαρές και τις πληγές τους, και ανακαλύπτουν ότι, βαθιά μέσα τους, μοιράζονται τις ίδιες ανάγκες: την ανάγκη να ακουστούν, να νιώσουν, να ανήκουν.

Σε κάθε μελωδία κρύβεται μια πρόσκληση. Μια γέφυρα που ενώνει πολιτισμούς, μια πράξη αγάπης και συμπερίληψης.

Η μουσική έχει τη δύναμη να διαλύει προκαταλήψεις, να γεννά ενσυναίσθηση και να μας υπενθυμίζει ότι κάτω από τις διαφορετικές μας «νότες», συνθέτουμε όλοι την ίδια ανθρώπινη συμφωνία.

Υπάρχουν στιγμές που η μουσική δεν ακούγεται· ανασαίνεται. Δεν παίζεται· αγκαλιάζεται. Δεν γράφεται· γεννιέται από μέσα μας, σαν ανάμνηση, σαν ανάγκη, σαν ανάσα.

Σε εκείνες τις σιωπηλές ώρες, ακουμπώ πάνω της και νιώθω τον παλμό της να συγχρονίζεται με τον δικό μου. Δεν χρειάζονται λέξεις. Δεν υπάρχουν ρόλοι. Μόνο εγώ και η κιθάρα μου – εκεί όπου τελειώνει ο κόσμος και ξεκινά η αλήθεια.

Γιατί η μουσική δεν είναι απλώς ήχος· είναι σπίτι. Είναι παρηγοριά. Είναι καθρέφτης. Και κάποτε, είναι και σωτηρία.

Η μουσική δεν έχει σύνορα. Δεν γνωρίζει ρατσισμό. Είναι μια γλώσσα παγκόσμια, που όλοι καταλαβαίνουμε με την καρδιά. Μας ενώνει, μας συγκινεί, μας μεταμορφώνει.

Η μουσική ενώνει ό,τι μοιάζει ξένο.