Eurovision: o μουσικός διαγωνισμός που αμφισβητείται

13 Μαΐου 2025, 16:12
Eurovision: o μουσικός διαγωνισμός που αμφισβητείται

Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή μουσικά γεγονότα στον κόσμο. Από το 1956, όταν ξεκίνησε η διοργάνωσή του, μέχρι σήμερα, έχει εξελιχθεί σε μια παγκόσμια πλατφόρμα που προάγει τη μουσική, την καλλιτεχνική έκφραση και τη διαφορετικότητα. Με την πάροδο των ετών, η Eurovision έγινε κάτι παραπάνω από απλός μουσικός διαγωνισμός· μετατράπηκε σε σύμβολο ενότητας, πολιτιστικής ανταλλαγής και κοινωνικής αποδοχής.

Ένα φαινόμενο που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια είναι η αυξημένη εκπροσώπηση και νίκη καλλιτεχνών από την LGBTQ+ κοινότητα. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν η νίκη της Conchita Wurst το 2014 με το τραγούδι Rise Like a Phoenix και πιο πρόσφατα των Måneskin το 2021, που αν και δεν ανήκουν τυπικά στην LGBTQ+ κοινότητα, προάγουν την έννοια της έμφυλης ρευστότητας και της ελευθερίας έκφρασης. Αυτές οι νίκες υπογραμμίζουν τη στροφή της Eurovision προς την αποδοχή της διαφορετικότητας και την υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ωστόσο, αυτό το μοτίβο έχει δημιουργήσει και ερωτήματα. Κάποιοι θεωρούν ότι η Eurovision πλέον λειτουργεί περισσότερο ως πολιτική πλατφόρμα παρά ως καθαρά μουσικός διαγωνισμός. Οι ψηφοφορίες ενίοτε αντικατοπτρίζουν κοινωνικές και πολιτικές θέσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η αίσθηση ότι η καλλιτεχνική ποιότητα δεν είναι πάντα το μοναδικό κριτήριο. Παράλληλα, η αυξανόμενη έμφαση στην LGBTQ+ κοινότητα έχει προκαλέσει αντιδράσεις από συντηρητικά ακροατήρια, που εκφράζουν την άποψη ότι η Eurovision απομακρύνεται από την ουσία της.

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

CHE (14.05.2025)
Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision πέρασε από διάφορες φάσεις. Η δημοτικότητα του διαγωνισμού στις τάξεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ανά τον κόσμο δεν είναι κάτι που προέκυψε τα τελευταία χρόνια. Θυμίζω ότι η τρανς Dana International εκπροσωπώντας το Ισραήλ κέρδισε τον διαγωνισμό το 1998. Αυτό είναι ενδεικτικό ότι η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είχε ήδη... κατακλύσει το κοινό του διαγωνισμού χρόνια νωρίτερα. Ήδη από την εποχή των ABBA (1974) έδειξε ιδιαίτερη αδυναμία και εξέφρασε τα γούστα της σε διάφορες γκλαμ εμφανίσεις κατά τη δεκαετία του 1970. Απλά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, στον διαγωνισμό ψηφίζανε μόνο οι κριτικές επιτροπές και όχι το κοινό και συνεπώς οι όποιες προτιμήσεις της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας περιορίζονταν στις... συζητήσεις. Από τότε που δόθηκε στο κοινό η δυνατότητα να ψηφίζει, τότε μεταμορφώθηκε και ο διαγωνισμός. Αυτό συνέπεσε και με την κατάργηση της ζωντανής μουσικής, της ορχήστρας δηλαδή, δίνοντας τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να παρουσιάζουν τα τραγούδια με προηχογραφημένες τις μουσικές. Όλα αυτά μαζί είχαν ως αποτέλεσμα αφενός μεν να παρουσιάζονται τραγούδια γραμμένα για τη μάζα -αδιαφορώντας σε μεγάλο ποσοστό για την ποιότητα- και αφετέρου έδιναν τη δυνατότητα ακόμα και σε μη μουσικούς να γράψουν απλά ένα beat σε έναν υπολογιστή και να επενδύσουν στην εμφάνιση επί της σκηνής για να κερδίσουν ψήφους. Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα απέκτησε τη δυνατότητα να ψηφίζει τους εκλεκτούς της και να τους προμοτάρει με αποτέλεσμα να καθίσταται πια εξαιρετικά εύκολο για οποιονδήποτε/οποιαδήποτε/οποιοδήποτε να κερδίσει στηριζόμενος/η/ο στις ψήφους της κοινότητας. Κάπως έτσι, είδαμε trans, λεσβίες, άφυλα κ.λπ. να κερδίσουν βραβεία αλλά και κάμποσους ακόμα που βγήκαν 2οι, 3οι κ.λπ. συγκεντρώνοντας εκατοντάδες ψήφους και κερδίζοντας συμβόλαια και εμφανίσεις σε διάφορα gay friendly clubs ανά την Ευρώπη. Είναι προφανές ότι με όρους της δεκαετίας του 1970 ή και του 1980, με ζωντανές ορχήστρες και με επιτροπές (που κατά κανόνα αποτελούνταν από συνθέτες, στιχουργούς κ.λπ.) θα ήταν σχεδόν αδύνατον πολλοί από αυτούς να έπαιρναν τόσες ψήφους. Δικαίως ή αδίκως, πλέον το μάτι έχει σημαντικότερο ρόλο από το αυτί σ' αυτόν τον διαγωνισμό. Και η πολιτική επίσης. Βέβαια η πολιτική πάντα υπήρξε μέρος του διαγωνισμού ήδη από τα πρώτα του χρόνια, ωστόσο αυτή έχει λάβει πια μορφή στρατηγικής.
Επισημαίνω ότι προσωπικά ήμουν μέλος της 12μελούς κριτικής επιτροπής της Eurovision το 1992, που ψήφισε στον τελικό (τότε δεν ψήφιζε το κοινό). Για λόγους συντομίας δεν επεκτάθηκα περαιτέρω σε θέματα πολιτικής, γιατί θα μπορούσα να καταθέσω τις προσωπικές μου εμπειρίες από τον διαγωνισμό, ωστόσο θα χρειαζόταν ολόκληρο... βιβλίο.

artamou (14.05.2025)
Πλέον έχει καταντήσει κακόγουστη τελείως χωρίς ευρηματικότητα και πρωτοπορία.
Οι επιτροπές που στέλνουν τα τραγούδια οι συνθέτες χορογράφοι παραγωγοί τρέφουν το κοινό με τα ίδια και τα ίδια, σε ένα σπιράλ που οδηγεί σε ευτελιστικά αποτελέσματα. Και δεν αναφέρομαι στους LBGT.... αναφέρομαι στην μουσική, απαράδεκτο να στέλνουν κάθε χώρα πολύ κάτω του μετρίου αντιπροσώπους. Τα τραγούδια που κερδίζουν τα τελευταία χρόνια ξεχνιούνται την επόμενη μέρα. Κάποτε κέρδιζαν ABBA , Celine Dion, Johnny Logan , France Gall , Vicky Leandros, φωνές καταξιωμένων τραγουδιστών επαγγελματιών, τώρα κερδίζουν κάποιοι που δεν ασχολούνται με μουσική αλλά με influenching δημόσιες σχέσεις χωρίς καν να έχουν ιδέα απο μουσική. Ντροπή για τις χώρες, κανονικά θα έπρεπε να ντρέπονται που κερδίζουν τον διαγωνισμό, όχι να χαίρονται. Στο τέλος μένει μια γελοιότητα ένας ευτελισμός και απαξίωση. Και δεν το λένε αυτό μόνο πιο ηλικιωμένοι άνθρωποι, το λένε και νέοι, που ψάχνουν την μουσική που θέλουν κάτι παραπάνω.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
artamou
Tάσος Ντιβέρης
από Άρτα, Ελλάδα

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/artamou

Το blog μας είναι αφιερωμένο στη μαγεία της μουσικής! Εξερευνούμε είδη, καλλιτέχνες, άλμπουμ και ιστορίες που εμπνέουν.

Επίσημοι αναγνώστες (3)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links