Μέσα σε μαύρα σύννεφα
ήπια το πρώτο γάλα
και της βροντής της έγνεφα
να πει τραγούδια κι άλλα

Η Μάνα μου με κοίμιζε
σε αφρατένιο στρώμα
μα η μοίρα μου τρικύμιζε
και μ' έριχνε στο χώμα.

Ζωή - δε σε φοβήθηκα 
μονάχος περπατούσα
Στους δρόμους που μου χάραξες
σ' έπινα και μεθούσα
Ζωή - δε σε φοβήθηκα
μονάχος πολεμούσα
τι κι αν με ποδοπάτησες,
εγω σε συγχωρούσα,

Έπαιζα με τους κεραυνούς,
κρεμιόμουν απ’ τα αστέρια
και μ’ αγροβόριδες τρανούς
πιανόμασταν στα χέρια.

Μα τα φτερά μου φτέρωνα
από φωτιά κι ατσάλι
και τον καημό μαχαίρωνα
στου ονείρου μου τη ζάλη.

Ζωή - δε σε φοβήθηκα
μονάχος πολεμούσα
Τι κι αν με ποδοπάτησες,
εγω σε αγαπούσα
Ζωή - δε σε φοβήθηκα
μονάχος περπατούσα
Στους δρόμους που μου χάραξες
σ' έπινα και μεθούσα.