Σοφη:Το παιδί να το αγαπάς.

Χρηστος:Πως να αγαπώ ένα ξένο ανθρωπο;

Σοφη:Κι εγώ πριν σε γνωρίσω σε φοβόμουν γιατί δε σε ήξερα.

Ένας ψηλος σκοτεινός άνδρας πάντα θλιμμένος ήσουν.

Όταν όμως με χαιδεψες πρώτη φορά ένοιωσα τη ζεστασιά της καρδιάς σου 

Ήσουν άγνωστος μα σ αγάπησα

Κι ας ήξερα ότι πιο πολύ αγαπάς το Γατούλη.Ζηλευα μεν αλλά όταν με κράταγες αγκαλιά ήμασταν μόνο εγώ κι εσύ.

Χρήστος:Μα τι συγκρίνεις τώρα Σοφη μου.Εμεις αγαπήθηκαμε ελεύθερα χωρίς εξαναγκασμούς.Χωρίς πιέσεις Κανένα δικαστήριο δε σε επέβαλλε σε μένα.

Σόφη:Χρήστο μου έχεις δίκιο να αισθάνεσαι πονεμένος.Καμμιά φορά τα πράγματα στη ζωή δεν έρχονται όπως τα θέλουμε.

Κανένα δικαστήριο δε με επέβαλλε σε σένα αλλά το δικαστήριο του Θεού των Πάντων επέβαλλε το χωρισμό μας.

Με έκανε φαντασματάκι που σε βλέπω,σε νοιωθω μα δε μπορώ να σε κάνω ούτε να με δεις ούτε να με πιάσεις.

Μπορώ να μπω μέσα στην ανάσα σου για λίγο ως άνεμος.Να θυμηθείς τις όμορφες στιγμές μας και μετά να φύγω ως δάκρυ από τα μάτια σου.Καθως τα σκουπιζεις να νοιωσω το χάδι σου.

Μου λείπεις πολύ και το ξέρω ότι κι εσύ με αναζητάς.

Έπαψε όμως η αγάπη μας να υπάρχει;

Έτσι κι εδώ.Ενα δικαστήριο σου επέβαλλε μια υποχρέωση.

Εσύ όμως μην μείνεις εκεί 

Ακουσε με.Δε το λέω για το κακό σου.

Χρηστος:Σε ευχαριστώ Σοφη μου.Θελω λίγο το χρόνο μου και θα ακολουθήσω τα όσα μου είπες.

Αν είναι να σε κάνω χαρούμενη 

Σοφη:Εσένα θα κάνεις χαρούμενο.Κι εμένα χαρούμενη επειδη θα σε βλέπω χαμογελαστό 

Νιαρ