Το τραγούδι «Πέτα τα βιβλία» του Γιάννη Γιοκαρίνη είναι από εκείνα τα κομμάτια που έχουν μείνει στη μνήμη πολλών, κυρίως όσων έζησαν την εφηβεία τους τη δεκαετία του ’80. Με χιούμορ, απλότητα και έναν ανάλαφρο ρυθμό, κατάφερε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια των νέων απέναντι στην πίεση του σχολείου και της κοινωνίας.

Η δεκαετία του ’80 ήταν μια περίοδος που η ελληνική μουσική σκηνή άρχισε να ανοίγεται σε νέες επιρροές. Η ροκ και η new wave μουσική μπήκαν πιο δυναμικά στο προσκήνιο, με πολλούς καλλιτέχνες να συνδυάζουν δυτικά ακούσματα με ελληνικούς στίχους. Ήταν η εποχή που οι μπάντες και οι τραγουδοποιοί άρχισαν να μιλούν πιο άμεσα και ανεπιτήδευτα για την καθημερινότητα, τα προβλήματα των νέων και τη σύγκρουση με το «πρέπει».

Ο Γιοκαρίνης, με το χαρακτηριστικό του στυλ και τον αυτοσαρκασμό που τον διακρίνει, έγραψε ένα τραγούδι που απευθύνεται σε κάθε μαθητή που έχει νιώσει ότι το σχολικό σύστημα δεν τον εκφράζει. Δεν είναι ούτε επαναστατικό ούτε δραματικό. Είναι απλώς ειλικρινές και καλογραμμένο, και αυτό ήταν αρκετό για να γίνει αγαπητό.

Σήμερα, το «Πέτα τα βιβλία» ακούγεται περισσότερο σαν ένα νοσταλγικό σχόλιο μιας άλλης εποχής. Παρ’ όλα αυτά, το μήνυμα του παραμένει αναγνωρίσιμο: η ανάγκη για ισορροπία ανάμεσα στις υποχρεώσεις και τη χαρά της ζωής.