Με είχες κλειδωμένο στα σκοτάδια 10 ολόκληρες μέρες.

Με ταιζες αλλά εγώ ήθελα να βγω έξω 

Να παίξω με τον αδελφό μου τον Γκατουλ 

Και σα να μην έφτανε αυτό με είχες κλειδωμένο με την παρέα αυτής της ψωναρας της Σοφης και της άλλης της Μαρις που δε λέει να καταλάβει ότι ΔΕ ΤΗ ΓΟΥΣΤΑΡΩ σα γυναίκα.

Ευτυχώς μου άνοιξες σήμερα κι ειλικρινά Χρήστο δεν ήθελα να ξαναγυρίσω πίσω εκεί.

Με ακολούθησες για λίγο με παρατήρησες πως περπατάω με πέρασες απέναντι και με άφησες δακρυσμένος στην ελευθερία μου 

Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα 

Κάθε φορά που με αφηνες ελεύθερο δακρυζες 

Μα γιατί;

Το χετε αυτό εσείς οι άνθρωποι 

Προσπαθείτε να αλλάξετε πράγματα που καλύτερα να τα αφήνατε ήσυχα 

Έτσι γίνεστε δυστυχισμένοι 

Εμείς τα γατάκια δεν νοιώθουμε φόβο για το μέλλον 

Ούτε έγνοιες για το παρελθόν.

Ζούμε το τώρα.

Το ρουφάμε και το ξεκοκαλίζουμε όπως τώρα αυτό το ψητό μισό τελειωμένο ψάρι δίπλα στο σκουπιδοτενεκέ 

"Γίνε ξανά κανονικός" είχα ευχηθεί πολλές φορές Χρήστο 

Να μας νοιάζεσαι αλλά από απόσταση.

Εσύ δεν ανήκεις στον κόσμο μας ούτε εμείς στο δικό σου.

Εμας το πεπρωμένο μας είναι να γεννιομαστε σε 4 αδες να μας εγκαταλείπει ο μπαμπας μας,να μας σκοτώνει πολλές φορές.

Κι η μαμά μας μόλις δει ότι είμαστε αυτοδύναμοι να πηγαίνει αλλού.

Εμείς ζούμε έτσι ελεύθερα.

Ήταν γραφτο μου να πεθάνω μάλλον πριν μερικές μέρες αλλά με έσωσες 

Έβλεπα στα μάτια σου τη λαχτάρα σου να με παγιδεύσεις 

Να με πας σπίτι να μου πάρεις τον ανδρισμο και την ελευθερία για να νοιώσεις εσύ καλά.

Εμένα με σκέφτηκες ομως;

Απ ότι φάνηκε ναι 

Με σκέφτηκες 

Όσο κι αν πόναγες με άφησες να ζήσω καλά 

Ελεύθερος

Να βρω άπειρες γκομενιτσες.

Να φάω τις καλύτερες λιχουδιές

Να ξεκουραστώ κάτω από καλοκαιρινές ξαστεριες και να με ζεστάνουν χειμερινές ακτίνες ήλιου εκεί που ξαπλωνα αμέσως μετά από κάθε μπόρα.

Γι αυτό σε ευχαριστώ 

Που με άφησες πάλι ελεύθερο.

Για σένα είναι μαρτύριο για μένα ανάσα 

Μα οποιος αγαπά...δίνει ανάσα 

Νιαρρρ