Στο ελληνικό μουσικό στερέωμα των μέσων της δεκαετίας του ’80, ένα τραγούδι κατάφερε να συνδυάσει τη μελαγχολία με τη δύναμη της ερμηνείας. Πρόκειται για το «Κάθε φορά που θα ’ρθεις βρέχει», που ερμήνευσε μοναδικά η Τάνια Τσανακλίδου και κυκλοφόρησε το 1985 στο άλμπουμ Της βροχής και της νύχτας. Η μουσική υπογραφή ανήκει στον Γιάννη Σπανό, ενώ οι στίχοι γράφτηκαν από τον Τάκη Καρνάτσο. Τι να γράψουμε για τον Γιάννη Σπανό που μας έχει χαρίσει τόσα αριστουργήματα, εδώ με τζαζ επιρροές αλλά πάντα με τις πιο καλοδουλεμένες μελωδίες που αποτυπώνονται για πάντα στο μυαλό κάθε ακροατή.  Τι να γράψουμε για την βελούδινη φωνή της Τσανακλίδου που ακριβώς εκείνα τα χρόνια είχε πιάσει το ζενίθ της έκτασης και της καθαρότητας στις υψηλές νότες, μόνο θλίψη μιας πιάνει που τα χρόνια περνάνε και τα καταστρέφουν όλα, αλλά πόσο πρέπει να εκτιμάμε την δυνατότητα που έχουμε να καταγράφουμε τον ήχο και να ξαναζούμε τέτοιες στιγμές.  Η φωνή της, με την αυθεντικότητα και τη συναισθηματική πληρότητα, αναδεικνύει την ποιητική διάσταση των στίχων και δημιουργεί μια εμπειρία που μένει ανεξίτηλη στο μυαλό. Το τραγούδι συνεχίζει να ακούγεται, να συγκινεί και να υπενθυμίζει ότι η μουσική έχει την ικανότητα να εκφράζει τις πιο βαθιές ανθρώπινες συγκινήσεις.