Η φράση της μητέρας μου όταν πήραμε το κλουβί μεταφοράς του Γατούλη και την κουβερτούλα του 

"Πήραμε άδειο κλουβι"...

Ακόμη αντηχεί και τσακίζει την καρδιά μου 

Ματώνει 

Ύστερα από κάθε νοσηλεία σε παίρναμε μαζί μας μικρέ μου Πρίγκηπα 

Όχι όμως αυτή τη φορά 

Αυτή τη φορά έφυγες...η ανάσα σου εγκατέλειψε το σώμα σου και πέταξε ψηλά.

Το κορμάκι σου έμεινε πίσω και ήρθε ο μεταφορέας του νεκροταφείου ζωων να το παραλάβει.

Δεν προλάβαμε να σε δούμε τότε

Προλάβαμε πριν λίγες ώρες να σε χαιρετήσουν

Είχες ένα βλέμμα γαλήνιο.

Εμοιαζες καλά.Ηρεμος.

Τόσο καλά που είπα...λες να γίνει το θαυμα;

Φαντάσου ότι είχα αποφασίσει να σε πάρω από εκεί να πεθάνεις στην αγκαλιά μου.

Στο σπίτι σου.

Αυτές τις λίγες στιγμές να τις ζήσεις εκεί

Σε είδα όμως τόσο καλά που δε μου πήγε η καρδιά να σου στερησω την ελπίδα.

Καθώς σε χαϊδεύα έκλεισα τα μάτια κι ένοιωσα μια παράξενη θέρμη σαν κουβέρτα στην καρδιά μου 

Σαν κάτι να μου λεγε "Μην ανησυχείς όλα καλά"

Ο μπαμπάς είναι εδώ σου είπα και σε αποχαιρέτησα 

Μετά από λίγες ώρες με πήραν να μου ανακοινώσουν ότι υπέστης ανακοπή.

Ήταν το τελευταίο κύμα αιμάτωσης του εγκεφάλου σου πριν χάσεις τις 5 σου αισθήσεις.

Πριν κλείσεις τα ματάκια σου.

Άραγε να με σκεφτηκες;

Άραγε να αναπόλησες τα πορτοκαλι μας απογευματα;

Άραγε να ταξίδεψες στις αλάνες που τριγυρναγες;

Στη γλαστρούλα που ξεκουραζόσουν;

Άδειο κλουβί 

Άδειο κλουβί για πρώτη φορά 

Το αίμα.μου είχε παγώσει

Δε θα ξεχάσω εκείνη τη συννεφιά 

Εκείνο το μεσημέρι που έφυγες.

Μου λείπεις καρδούλα μου

Άδειασε Ο κόσμος μου όλος 

Άδειασε τελείως 

Είμαι ένας ζωντανός νεκρός.

Άδειο κλουβί

Με την κουβερτούλα σου μόνο

Κι εσύ;Που ήσουν εσύ καρδούλα μου;

Δε θα χωρέσει ποτε στο μυαλό μου το άδειο σου κλουβι