Χτες έφυγε από τη ζωή ο Διονύσης Σαββόπουλος, ένας από τους πιο σπουδαίους και αγαπημένους δημιουργούς που γνώρισε ποτέ η ελληνική μουσική. Με το χαρακτηριστικό ύφος, τους στοχαστικούς στίχους και την ικανότητά του να συνδυάζει το παραδοσιακό με το σύγχρονο, ο Σαββόπουλος άφησε πίσω του μια τεράστια πολιτιστική κληρονομιά.

Από τη δεκαετία του ’60, όταν κυκλοφόρησε το  «Φορτηγό», μέχρι και τις πιο πρόσφατες εμφανίσεις του, η παρουσία του υπήρξε σταθερή και επιδραστική. Τραγούδια όπως «Συννεφούλα», «Ζεϊμπέκικο (Με αεροπλάνα και βαπόρια)», «Ας κρατήσουν οι χοροί» και «Η Ροζα» έγιναν διαχρονικά, πέρασαν από γενιά σε γενιά και εξακολουθούν να συγκινούν.

Ο «Νιόνιος», όπως τον αποκαλούσαν οι θαυμαστές του, δεν υπήρξε μόνο τραγουδιστής· ήταν ποιητής, στοχαστής και αφηγητής της ελληνικής ψυχής. Μέσα από τη μουσική του, μίλησε για την ελευθερία, τη νεότητα, την πολιτική και τον έρωτα, πάντα με μια δόση ειρωνείας, χιούμορ αλλά και ευαισθησίας.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μπορεί να έφυγε, όμως τα τραγούδια του θα συνεχίσουν να ηχούν σε κάθε ραδιόφωνο, σε κάθε παρέα, σε κάθε ψυχή που μεγάλωσε με τη φωνή του.