Δευτέρα απόγευμα, για καφέ στην πλατεία εδώ στο Παγκράτι. Γνωστές και μη φυσιογνωμίες μπαινοβγαίνουν στιγμιαία στις άκρες από το βλέμμα μου αλλά εγώ αρνούμαι να διακόψω την ιεροτελεστία με το όνομα: «ανάγνωση ελευθεροτυπίας». Με τους γνωστούς-αγνώστους αριστερίζοντες και μη κονδυλοφόρους στις επάλξεις (νομίζουν), προσπαθώ να αντιληφθώ τον παλμό αυτού του κόσμου, αυτής της κοινωνίας. Ίσως ζητάω πολλά από εβδομήντα φύλλα μη ανακυκλώσιμου χαρτιού (αφού είμαστε στην Αθήνα ντε.,,). Αλλά ποτέ δε ξες από πού σού’ ρχεται.

Το εξώφυλλο αδιάφορο εως ανυπόφορο. Πολιτικοί άρχοντες και φίλοι αυτών που έκλεψαν λεφτά (σώώώώπα, πότε έγινε αυτό!), θέσεις από πριν πουλημένες για μια δουλειά νευρωτική (και σου’λεγα, παρτο το γ@#^#$νο το απολυτήριο!), πάλι πολιτικές, περί εκμετάλλευσης ονομάτων της ιστορικής μας περιφέρειας (3000 χρόνια ιστορία, για να τα εκμεταλλεύονται πολιτικά, ξενέρωτοι βορειο-Ατλαντικο-τσιφλικάδες), δύο συμπαθείς κορασίδες να ποζάρουν με μια μασκότ (αλήθεια το παιχνίδι που θα γίνει την Τετάρτη τελικά είναι ο τελικός του πρωταθλήματος vodafone ή του Sony League;) και άλλα, μικρά χαριτωμένα. Η καταλληλότερη αφορμή για δυο τρεις γεμάτες γουλιές γλυκού ελληνικού, και ένα νεύμα με χαμόγελο στην δίμετρη κοπέλα του δίπλα καφε (γαμώτο πάλι ξεχάστηκα και κάθισα εδώ!).

Καλά αρχίσαμε στην δεύτερη σελίδα, με φωτογραφίες για εκδηλώσεις και επίμοχθες αποστολές στη Σμύρνη που βράζει (όπως και όλη η Τουρκιά αυτήν την εποχή), τι μου το χαλάς μετά με Ντόρες, Γιώργηδες και λοιπούς κληρονόμους. Κι ο Μπάμπης, ο γιος του δικηγόρου, δικηγόρος έγινε, σιγά το θέμα.

Ααα, ωραία, αρχίσαν οι γελοιογραφίες. Τι ελκυστική θα ήταν μια εφημερίδα μόνο με σκίτσα! Σε 5 σελίδες θα τα έλεγε όλα, απλά, λακωνικά και πάντα εύστοχα (καταπληκτικός Καλαϊτζής, μαεστρος ο καμένος, ασυναγώνιστος ο Στάθης). Χωρίς μπλα μπλα αναλύσεις και τρίχες κατσαρές. Μμμ τι άλλο, παρασκήνια (να διαβάζω πότε φεύγει για κατούρημα ο υπουργός δε με νοιάζει, έτσι κι αλλιώς αν είχαν να πουν κάτι ουσιαστικό, απλά δε θα το έλεγαν), άρθρα μετά, στο ίδιο κλίμα, στην ίδια θεματολογία…Μπααα, βαριέμαι να τα διαβάζω, ίσως το βράδυ. Ωπ, τι βλέπω, επιστρέφουμε λέει στο Ψυχρό πόλεμο. Αντιβαλλιστικά συστήματα και ραντάρ από Αμερικάνους, στην άμεση γειτονία της Ρωσίας. Τι λε ρε. Φοβερό! Ωραία, ας ζήσουμε κι εμείς κανα πόλεμο μπας και σταματήσουν να μας κατηγορούν οι «σοφοί» ημών πρόγονοι, τα παιδιά της δυσκολίας και της φτώχιας. Σελίδα 12 στάνταρ για Ισραήλ θα λέει και για Χαμάς… Αχά, τι είπα! Μέσα έπεσα. Οι Ρουμάνοι ψηφίζουν (και ξυνόμουνα χθες) και ο Σαρκοζής ετοιμάζεται να κυβερνήσει.

Ααα, εδώ έχουμε θέμα. Είμαστε τόσο τυχεροί να ζούμε σε μια εποχή (και η επιστήμη ακόμη πιο τυχερή) όπου ζει ένα θαύμα της φύσης. Ένας άνθρωπος που από μόνος του αποτελεί στοιχείο προς έρευνα. Ο Στίβεν Χόκινγκ, που άξια μπαίνει στη λίστα των μεγάλων αστεριών στο γαλαξία της παγκόσμιας γνώσης. Έδωσε (άλλη μια) διάλεξη μπας και καταφέρει να μας μεταδώσει αυτό το μεγαλείο που έχει κατανοήσει ο ίδιος, Το Θεό που του παρουσιάστηκε μέσω της Φυσικής, τις υπέροχες πτυχές αυτού του μάταιου (sic) κόσμου. Ωπ, να και το Πανεπιστήμιο το δικό μας. Θα του κάνουν λέει πλατεία και η Ακαδημίας θα γίνει υπόγεια! Ε ρε γλέντια! Να σταματά ο ταρίφας στη μέση του τούνελ να ξεφορτώσει την καθηγητούκλα και οι βρισιές να κάνουν αντίλαλο για κάνα πεντάλεπτο (λακα..λακα..λακα…άνας σου ρε…άνας σου ρε…άνας σου ρε…ργιολη..ργιολη…ργιολη).

Επιτέλους φτάσαμε στις τέχνες, να δούμε τι παίζει. To φεστιβάλ των Κανων γιορτάζει 60 χρόνια, αλλά οι ταινίες φέτος δεν εντυπωσιάζουν…εκθέσεις γλυπτών, μάλιστα…πρώτο Ελληνοαμερικανικό φεστιβάλ κινηματογράφου στο Χόλιγουντ ενδιαφέρον…Άριστα στην διεθνή έκθεση βιβλίου της Σαλονίκης (σε πείσμα σπουδαιοφανών απομονωμένων εξυπνο-ηλίθιων) μμμ και δυο σελίδες γεμάτες προτάσεις για θέατρο, μουσική, χορό και διαλέξεις σε όλην την Ελλάδα.

Μααα, που είναι η Βανδή, που είναι ο Ρουβάς; αφού όόόλη η Ελλάδα με αυτούς ασχολείται, αφού όόόλοι αυτους προβάλλουν κι εμείς οι «ποιοτικοί» οι «εναλλακτικοι» οι μη σκυλάδες δεν έχουμε που να παμε! Ε ανοίξτε τα στραβά σας και πάρτε μυρωδιά ότι στην Αθήνα τουλάχιστον γίνεται ένα όργιο μουσικο-θεατρικών παραστάσεων και εκθέσεων που δε γουστάρει τη μίρλα και την κλάψα σας, αλλά ώριμους καλόπιστους θεατές. Και τους έχει, ευτυχώς. Ωχ τι κάνει ο Άρης εδώ;

Α ναι, Δευτέρα, έχουμε σπορ ένθετο. Έτσι, γουστάρω Αυτοκράτορα να επιστρέφει με το νόμο του Αλεξάνδρειου (δεν θα ξεχάσω τις εποχές που μάθαινα τι είναι το μπάσκετ, πηγαίναμε ΠΑΟΚτσήδες, Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί στο Αλεξάνδρειο και βλέπαμε το μύθο που έχτιζε ο Άρης σιγά σιγά). Τι άλλο; τελικός τελικός και μόνο τελικός. Συνελήφθη λέει 27χρονος να πουλά εισητήριο για 7000 Ευρώ! Ρε πλάκα μας κανετε; Εδώ σπουδάζουμε 8 χρόνια Οικονομικά και τρώμε τα μούτρα μας και ο άνθρωπος σε μια μέρα έκανε επένδυση με κέρδη 2500%! Αισχροκέρδεια λέει. και ρωτάω: ήθελε αυτός που τα αγόρασε να τα δώσει; Ήθελε! Τα Εκατομμύρια ευρώ που έκλεψαν με τα ομόλογα ήθελαν να τα δώσουν οι ασφαλισμένοι; Όχι. Ποιος συνελήθφη από τους 2 "απατεώνες"; Μπράβο…

Λίγο Ράδιο «Ε», μια δόση Πανελλήνιες (τι ωραία που είναι να διαβάζεις για αυτές άνετος!) και φτάσαμε στο τέλος. Άστατος λέει ο καιρός, βροχές και πτώση θερμοκρασίας αλλά έχω σκάσει όλη μέρα στο κέντρο. Α, τελείωσε και το καφεδάκι. Αντε πάω καμιά βολτίτσα. Απόγευμα είναι όλο και κάποιος θα έχει όρεξη. 2 ευρουλάκια στο τραπέζι, εφημερίδα στο χέρι και δρόμο. (Την επόμενη φορά μη το ξεχάσω: για καφέ δίπλα, όχι εδώ πάλι!)