Χθες βράδυ χάρη σε έναν φίλο, ξαναγύρισα στην ...Πέμπτη Δημοτικού. Τότε που όνειρό μου ήταν να γίνω δημοσιογράφος. Μάλιστα η ...καριέρα μου ξεκίνησε ελπιδοφόρα με αποκλειστική συνέντευξη από τον τότε Δήμαρχο Κορυδαλλού Νίκο Θέμελη για την εφημερίδα του σχολείου. Να φανταστείτε ήταν τόσο δύσκολες οι ερωτήσεις μου, που ο Δήμαρχος συνέχεια φώναζε στη γραμματέα του να μου φέρνει ...σοκολατάκια. Τον ειχα κολλήσει στον τοίχο λέμε :)

Πέρα τώρα από την πλάκα και τη μεγαλοποίηση των καταστάσεων που προκαλεί η παιδική ψυχή, δε θυμάμαι τι ακριβώς με γοήτευε σ' αυτό το επάγγελμα. Βασικά ούτε η προσωπική προβολή μου άρεσε ποτέ, ούτε είχα κάποιο έμφυτο ταλέντο στον γραπτό λόγο. Μάλλον ήταν τα ταξίδια και οι γνωριμίες με σπουδαίους ανθρώπους που με ενθουσίαζαν, δεν ξέρω...

Κλείνοντας λοιπόν, απλά θα ήθελα να ευχαριστήσω αυτό το φίλο, που 20 χρόνια μετά, με έκανε και θυμήθηκα το πρώτο μου όνειρο, με αυτή τη σύντομη βόλτα και την ξενάγηση που μου έκανε στους διαδρόμους της εφημερίδας "Έθνος".