Κάποιος φίλος κάποτε μου είχε πει να μη φοβάμαι να φωνάξω αυτό που θέλω. Όταν αυτό όμως έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλα πράγματα? Τότε τι πρέπει να κάνω? Να βάλω προτεραιότητες σε πράγματα που αγαπάω? Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό? Οι επιθυμίες σου εξάλλου είναι σαν τα παιδιά σου... Πώς μπορεί μια μάνα να διαλέξει ποιο από τα παιδιά της θα σκοτώσει? Κι έστω ότι τα καταφέρνει. Πώς θα ζήσει με τα αναπάντητα ερωτηματικά για πάντα? Με τις απίστευτες τύψεις και τις ενοχές που το "μπορεί" της δημιουργεί...

Σε κάθε τι ο άνθρωπος δίνει τις έννοιες που θέλει να δει. Όντως δε μπορεί να υπάρξει υποκειμενική άποψη -μόνο ίσως σαν προσέγγιση της άποψης των πολλών-. Πάντα όποιος φέρει μια γνώμη, όσο αντικειμενικά κι αν προσπαθεί να δει το σύνολο των πραγμάτων, πάντα θα έχει τα προσωπικά του βιώματα. Το πόσο ουδέτερη μπορεί να είναι η γνώμη μου εξαρτάται μόνο από το σε ποιο βαθμό μπορεί να "βγει από το σώμα του" και να δει τα πράγματα σαν το θεατή-φάντασμα. Λίγοι άνθρωποι όμως καταφέρνουν να απομακρύνουν τις ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ τους.