Δεν θέλω να φανώ απαισιόδοξη, αλλά....σα να φαίνεται κομματάκι αδύνατον να βγάλω όλη την ύλη μέχρι αύριο...
Είναι η ζέστη, είναι κι αυτή η ακαταμάχητη τεμπελιά που ήρθε με αυθάδεια και βολεύτηκε στην αγκαλιά μου, είναι και τα ντεσιμπέλ από απέναντι που σκοτώνουν...

"Δικαιολογίες, Φλερούκο", θα έλεγε μια ψυχή.

Και τώρα τι;; Πάλι ξενύχτι;;

Εμ, έτσι όπως τα κατάφερα...

Καλώς ήρθατε μαύροι μου κύκλοι....

Υ.Σ. : Κι αντί να στρωθώ πάνω από καμιά σελίδα, που έχω μείνει στάσιμη σε αυτή την 95 (του δεύτερου βιβλίου, υπόψιν..), κάθομαι και κάνω ποστ. Θέλω ξύλο, το ξέρω...

Έφυγα! Πάω!! Θα την τελειώσω! Το αποφάσισα...