Έγιναν τα λίγα πιο πολλά

ακόμα όμως κι έτσι, δε μου φτάνει

δεν αλλάζει ο άνθρωπος καρδιά

μα τα πλοία αλλάζουνε λιμάνι

Που σε πάω μωρό μου στη βροχή

που σε τρέχω , που σε ταξιδεύω

την αρρώστια μου, με τη γιορτή

πες μου πως μπορώ και τα μπερδεύω

******

Άδειο μου μυαλό, σε κελί μικρό

έμαθες να ζεις και να κοιμάσαι

σου άνοιξα να βγεις, να ονειρευτείς

τον κόσμο και το φως να μη φοβάσαι

******

κοίτα πως μαζεύονται οι στιγμές

κοίτα πως ταιριάξανε οι λέξεις

άλλο πράγμα είναι να με θες

κι άλλο να μπορείς να με αντέξεις

τρέμω μη τελειώσει ένα πρωί

να μη κουραστείς και δε σε νοιάζει

μήπως με μισήσεις μια στιγμή

αυτό είναι πιο πολύ που με τρομάζει