Το παραμελώ το blog μου τις τελευταίες ημέρες...

Δεν γίνεται τυχαία αυτό...

...μα ούτε και επίτηδες!

Από τη μια, θέλω να γράψω...

...να βγάλω λίγο από το φορτίο που κουβαλάω μέσα μου...

Από την άλλη, αποφεύγω να λέω κάποια πράγματα...

...δεν θέλω να κάνω ασήκωτο το blog μου...

...αρκετά βαρύ είναι τις τελευταίες μέρες...

Ούτε σήμερα θα πω κάτι βαρύ...

Θα μιλήσει ο Αλκίνοος για εμένα...

Όμως δεν μου φτάνει ένα ρεφραίν...

Και για σήμερα, λοιπόν, ολόκληρο τραγούδι...

Το τραγούδι της ημέρας - 28 Ιουνίου 2007

Φεύγεις και πας, είσαι καράβι
μπροστά κοιτάς, η θάλασσά σου πυρκαγιές και πάγοι
μα πιο μπροστά πάντα θα στέκει
ο γυρισμός σου, που στη φουρτούνα αντέχει

Ααα...

Φεύγεις, πού πας και πού πιστεύεις
τί κυνηγάς, ποια γη σε θέλει, ποιόν εαυτό γυρεύεις
όλα είναι εδώ, κι όλα για πάντα
κάθε ταξίδι είναι γυρισμός

Ααα...

Φεύγεις και πας, πού επιστρέφεις
σε ποια στεριά η ξενιτιά σου είναι όσα έχεις
κι όλα είναι εδώ κι όλα για πάντα
και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ

Ααα...

Εσύ γεννάς τη θάλασσα και χτίζεις το καράβι
είσαι το εδώ και το αλλού, είσαι η γιορτή του γυρισμού
το δάκρυ του αποχωρισμού και το ταξίδι σου είσαι εσύ
είσαι το κύμα το νησί
είσαι ο αέρας το πανί και το άσπρο μου μαντίλι

Ααα...

Φεύγεις και πας, πού ταξιδεύεις
δρόμοι ανοιχτοί, τα σύνορά σου είναι όπου αντέχεις
όλα είναι αλλού, κι όλα για λίγο
όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ