Θέλω να συνεχίσω την προσπάθεια για "αισιόδοξα" posts...

...και αυτή τη φορά, έχω και έναν λόγο παραπάνω!

Την "νότα αισιοδοξίας" που ανέφερα στο προηγούμενο post

πρέπει σιγά-σιγά να την κάνω συγχορδία...

Συγχορδία ματζόρε...

...να την ακούς και να ξεπροβάλλει δειλά ένα χαμόγελο...

...το χαμόγελο εκείνο που τώρα δεν σου βγαίνει.

Το σημερινό ρεφραίν, λοιπόν, παίζεται σε Ντο Ματζόρε

και είναι αφιερωμένο σε εσένα, για να σου θυμίζει ότι

απότομα - ξεαπότομα, κάποια στιγμή μεγαλώνουμε...

Και, επειδή η ζωή είναι μικρή, όπως λένε,

αντί να ξενερώνουμε που μεγαλώνουμε,

μπορούμε να ψάχνουμε ψύχραιμα τις λύσεις των προβλημάτων,

και να επιλέγουμε να έχουμε γύρω μας - και μέσα μας -

όλα εκείνα που μας φέρνουν ένα χαμόγελο στα χείλη.

(εννοείται, βέβαια, πως όλα τα παραπάνω ισχύουν και για εμένα...)

Μαέστρο... πάμε από Ντο Ματζόρε!

Το ρεφραίν της ημέρας - 01 Αυγούστου 2007

Γέλα

Γέλα, πουλί μου, γέλα

Γέλα

Είν' η ζωή μια τρέλα