Ω θεέ μου... Πάλι Αθήνα.. Πάλι διάβασμα... Πάλι φωτιές... Πάλι ξενέρωμα... Πάλι άγχος...

Αλλά...

 Δε μασάμε γιατί περάσαμε καλά το καλοκαίρι...

 Δε μασάμε γιατί προσδοκούμε...

 Δε μασάμε γιατί είμαστε αλάνια...

 Δε μασάμε όσο γελάμε...

 Δε μασάμε όσο έχουμε κάποιον/α να μας ακούσει και να νοιαστεί για μας...

 Δε μασάμε γιατί σχεδιάζουμε ταξίδια...

 Δε μασάμε γιατί μας αρέσει το άγνωστο...

 Δε μασάμε γιατί είμαστε καμένοι... (άκυρο, προφανώς γράφω ότι μου κατέβει)

’ντε bye