Και ήσουν και πάλι μπροστά μου. Λες και κάτι μας κρατάει κολλημένους τον έναν με τον άλλον και νιώθουμε την παρουσία των τρίτων σαν κάτι τυλιγμένο γύρω από το λαιμό μας. Να ξαναχορέψουμε δεν το περιμένα, πρέπει να το ομολογήσω αυτό. Ήταν κάτι που μου έλειπε αλλά το είχα ξεγράψει από καιρό. Το είχα πάρει απόφαση. Εδώ θα δικαιωνόταν η ατάκα της Κατερίνας "Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία". Εμένα είχε πεθάνει πριν την πραγματικότητα. Πριν το γεγονός. Εγώ την είχα σκοτώσει για την ακρίβεια... Μην τα ρίχνουμε και όλα στην ελπίδα.

Δεν ήταν οι ιδανικότερες συνθήκες οι χθεσινές βέβαια. Κανείς δε μπορεί να παραδεχτεί το αντίθετο. Ούτε εσύ που καταφέρνεις να με πείσεις πάντα για το ότι το μαύρο είναι άσπρο.

"Confusion in her eyes that says it all. "

Ήμουν σίγουρη ότι θα το βάλει. Έχω βαρεθεί να το ακούω, κι όμως χθες με τον ήχο αυτό και την εικόνα τη δική σου να χορεύεις ήταν σα να το άκουγα πρώτη φορά.

"And she gave away the secrets of her past"

Ήθελα τόσο να έρθω απέναντί σου, αλλά φοβόμουν τόσο τους ψιθύρους που θα ακούγονταν αργότερα...

" And a voice that told her when and where to act,
She said I've lost control again."

Δεν ήθελα πολύ... Ούτε εσύ δεν το πίστεψες όταν με είδες απέναντί σου. Δε θα ξεχάσω την έκπληξη στα μάτια σου μα πάνω απ'όλα αυτό το χαμόγελο που σε θυμίζει πάντα.

"And she turned around and took me by the hand and said,
I've lost control again."

Δε ξέρω και τι θες πια. Μια θες να βρίσκεσαι δίπλα μου, μια προσπαθείς να φύγεις όσο πιο μακρυά γίνεται. Τι πρέπει να καταλάβω από όλα αυτά?

"And how I'll never know just why or understand,
She said I've lost control again."

Είναι άραγε το αντρικό μυαλό τόσο περίεργο ή εγώ απλά δε θέλω να καταλάβω. Ποιος θεός παίζει μαζί μου πάλι? Αυτή η περίοδος που έρχεται θα είναι δύσκολη.

"And she screamed out kicking on her side and said,
I've lost control again."

Είχαμε καιρό να βγούμε και να βρεθούμε εμείς οι δύο. Και ξαφνικά αρχίσαμε και οι δυο να θυμόμαστε τα παλιά μας στέκια? Τι γίνεται... Γιατί γίνεται. Ποιος το σκέφτηκε και το σχεδίασε... Μπα... Λάθος του σκηνοθέτη θα ναι. Δε μπορώ να μείνω πια κοντά σου. Αλλά μακρυά σου τρελαίνομαι. Νομίζω ότι η καρδιά μου χτυπάει τόσο αργά όταν δεν είσαι εδώ... Σχεδόν μισοπεθαμένα...

"And seized up on the floor, I thought she'd die.
She said I've lost control."

Ποτέ δε θέλησα να πεθάνω. Δεν το ευχήθηκα ποτέ. Αλλά δε θέλω να φύγω μακρυά σου πριν μάθω ακριβώς τι είναι αυτό που δημιούργησες.

Μακάρι να μπορούσες να το διαβάσεις αυτό. Μακάρι να μπορούσες να δεις. Αλλά εσύ "κρύβεις όσα δε μπορείς να ζήσεις, όσα δεν αντέχω να δω..."

" But she expressed herself in many different ways,
Until she lost control again.
And walked upon the edge of no escape,
And laughed I've lost control.
She's lost control again.
She's lost control."