Η χθεσινή νύχτα ήταν, το λιγότερο, εφιαλτική. Ως γνήσια τεμπέλα και λάτρης της "τελευταίας στιγμής"  κι ενώ είχα δέκα ολόκληρες μέρες να διαβάσω με την ησυχία μου το μαθηματάκι, έφτασε η Τρίτη και συνειδητοποίησα ότι μαζεύτηκε δουλειά - βουνό.

Ήπια λοιπόν πολλούς καφέδες - αυτό ακόμη το φυσάω και δεν κρυώνει - κι έκανα τη δική μου ολονυχτία προς τιμήν της θεάς Εξεταστικής. Με σκυμμένο το κεφάλι πάνω από το βιβλίο σαν γερασμένο αρπακτικό και κολλητική ταινία για να συνδέονται τα βλέφαρα με τα φρύδια, αφού τα μάτια μου δεν με υπάκουαν πια, προσέφερα θυσία τον πολυτιμότατο ύπνο μου. Περιττό να πω ότι εβασανίσθη δίχως κανένα έλεος..

Μετά από κάποια στιγμή κι αφού οι παραισθήσεις είχαν χτυπήσεις κόκκινο τόσες μέρες άυπνη, νομίζω έβλεπα ολοκάθαρα ολόκληρο τελετουργικό παιχνίδι, με διάσπαρτους, ημίγυμνους Maya να χορεύουν εκστασιασμένοι γύρω από το βωμό, φλερτάροντας με λιβάνια, καπνούς, οινωπνευματώδη ποτά και διάφορες ουσίες προς διευκόλυνση της επαφής τους με τους θεούς..

Οκ. Δεν το τραβάω το ξενύχτι λέμε.

Ωστόσο η θεά με αντάμειψε...Χαλάλι της.

Αυτή τη στιγμή, όμως, είμαι τελείως ψόφια. Αν ξαπλώσω τώρα, έχω την εντύπωση ότι θα σηκωθώ με το νέο έτος..Για να μην αναφερθώ στο πόοοοοσο ελκυστικό και προκλητικό δείχνει αυτό το κρεβάτι στη φωτό και ξημερώσουμε όλοι παρέα..