ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΚΑΙ ΝΑ Σ’ΑΚΟΥΣΩ...

Να σε δω,και να σ’ακούσω,

όταν θά’χεις κουραστεί...

όταν τίποτα δεν θάχεις λίγο να σε σεβαστεί...

Τώρα,υγρή η αγκαλιά σου,και υγρό κάθε φιλί.

...να σε δώ,αφού σε πιούνε,κι όταν θάχεις ξεραθεί...

Το φεγγάρι του Αυγούστου,δέν κρατάει και πολύ...

Μα άν το στόλιζες λιγάκι,ίσως νά’μασταν μαζί...

Κι άν η στείρα μου η αγάπη σου φαινόταν απειλή,

να σε δώ ξεθωριασμένη,όταν σ’έχουν βαρεθεί...

Το στεγνό το πέρασμά σου,

κι η μαγκιά τής μιάς δραχμής,

ίσως νάταν χάρισμά σου,λίγο να δικαιωθείς...

Μ΄’ενα τίποτα εντός σου,τίποτα θα πληρωθείς...

...να σε δώ να ζητιανεύεις,

όσα έχεις αρνηθεί...