-         Όλος ο κόσμος είναι δικός μας απόψε μάτια μου…

-         Δεν πετάγεσαι τότε να μου φέρεις ένα πακέτο τσιγάρα που έμεινα ρέστος?

-         Κοίταξε τ’ άστρα, εκατομμύρια άστρα να φεγγοβολούν, να πηγαίνουν εδώ κι εκεί χαράζοντας ανεξίτηλα τη μοίρα μας…ένας πυκνός ουρανός γεμάτος άστρα…απόψε αγάπη μου μιλάει ο Θεός!

-         Εκλογές θα έχουνε…

-         Καλά, είσαι σοβαρός? Εγώ να σου μιλάω για το θαύμα της φύσης κι εσύ κοροϊδεύεις?

-         Να σου πω. Απόψε δεν είπες ότι μιλάει ο Θεός?

-         Ναι…

-         Δεν αφήνεις να τα πει αυτός που τα ξέρει καλύτερα?

-         Ήξερα ότι είσαι ξενέρωτος, λεχρίτης, χωρίς ίχνος ρομαντισμού, τιποτένιος και εκμεταλλευτής! Αλλά τώρα μου βγαίνεις και άθεος? Πώς μιλάς έτσι για το Θεό? Έχεις ένα εκατομμύριο αμαρτίες το ξέρεις? Πως θα τις ξεπληρώσεις αυτές μου λες?

-         Καταρχάς ήρθα στην ομιλία του, δεν είναι λίγο. Κατά δεύτερον ο Θεός συγχωρεί, έτσι δεν είναι?

-         Τους μετανοημένους συγχωρεί, όχι τα καθίκια! Πρέπει να κάνεις πολλά για να σωθείς!

-         Τι να κάνω? Να του γράφω τις ομιλίες??? Αμάν ο Μεσαίωνάς σας μέσα!

-         Γι αυτό πάντα θα ‘ σαι ένας κομπλεξικός που επειδή δεν κατάφερες να γίνεις κάτι στη ζωή σου, θα τα ρίχνεις όλα πάνω του! Αλλά για μένα δεν υπάρχει δίλλημα, προτιμώ το δρόμο του Θεού απ’ τους δικούς σου τους χωματόδρομους! Χωρίζουμε άθεο και άθλιο κατασκεύασμα!

-         Κατάλαβες τώρα γιατί τον βρίζω? Δε φτάνει που κάνει όσες αδικίες κάνει, μου φαγε και τη γκόμενα…