Ο μεγαλύτερος Έλληνας rock star.

Η πιο ιδιαίτερη φωνή του ελληνικού πενταγράμμου.

Συνεχίζει να συγκινεί τη γενιές που περνούν, στέλνει  ηχηρά μηνύματα στις κατοπινές.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι εδώ, να μας τραγουδά, να  κλέβει στιγμές  μας και να τους δίνει χρώμα, έτσι απλά μ’ ένα στιχάκι…

Σα να μην έζησα πριν απ’ το βράδυ αυτό…

Καταγόμενος απ’ την ορεινή Αρκαδία, ξεκίνα τα πρώτα του μουσικά βήματα στη Νίκαια στη δεκαετία του ’60. Στα τέλη της δεκαετίας αυτής βρίσκεται στη Γερμανία όπου περιπλανιέται ως τραγουδιστής σε μαγαζιά διαφόρων ειδών μουσικής. Η τύχη είναι για τους τολμηρούς κι έτσι ‘πέφτει’ πάνω στο Μίκη ο οποίος ενθουσιάζεται με το ταλέντο και το πάθος του ανήσυχου αυτού νεαρού και τον παίρνει  μαζί  του στην επιστροφή του στην Ελλάδα το 1974. Από κει ξεκινά κι η μεγάλη πορεία  του Βασίλη και της μουσικής του. Τα ‘αγροτικά’ θα αφήσουν εποχή με τη βοήθεια  και του σπουδαίου μουσικού Μπακαλάκου. ‘Όχι  δεν πουλάμε’, ‘Αυτή είναι  η αγροτιά’ δυο υπέροχα τραγούδια που γράφονται στη συνείδηση του ταλαιπωρημένου Έλληνα

Το 1974 συμμετέχει στα ‘ Τραγούδια του δρόμου’ του αξέχαστου Μάνου Λοίζου.

Όποτε ακούω από τότε ακορντεόν…

Ακολουθούν ‘της εξορίας’ του Θεοδωράκη.

Το 1978 συνεργαζεται με τον Αντώνη Βαρδή με το σπουδαίο δίσκο ‘Βασίλης Παπακωνσταντίνου 1978’. ‘Με το Bob Dylan’ ‘Θα ρθουν στιγμές’ ‘Τώρα τώρα’ ξεχωρίζουν, αλλά και το εκπληκτικό ‘ Στο  παζάρι του ληστή’.

 Και την αλήθεια θα τη βρω

Στα χέρια μου και στην καρδιά μου

Έλα κι εσύ να ζεσταθείς απ’ τη φωτιά μου…

Ακολουθεί ο δίσκος που έσπασε όλα τα ρεκόρ με  το Θάνο Μικρούτσικο στις καλύτερες στιγμές του και το ‘Σταυρό του νότου’ με συμμετοχή και του Βασίλη σε ποίηση του σπουδαίου Καββαδία

Ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι…

Το 1981 έρχεται η τομή με το δίσκο ‘Φοβάμαι’. Ονόματα όπως του Ρασούλη, του Ζουγανέλη, του Λάκη Παπαδόπουλου, Λοίζου, πλαισιώνουν το δίσκο. ‘Κουρσάρος’, ‘Φοβάμαι’ ‘Πρέβεζα’, ‘Σ’ ακολουθω’, κάνουν το Βασίλη γνωστό στο ευρύ κοινο.

 Κι εγώ σου λέω Στέλλα  στην αγκαλιά μου έλα

Να κοιμηθείς

Είναι μεγάλη μέρα αδέσποτη σα σφαίρα

Και θα χαθείς…

Ακολουθεί η ‘Διαίρεση’ του 1984 ( ο αγαπημένος μου) όπου δεσπόζει το τραγούδι ‘Δεν υπάρχω’, ‘Ο μαύρος γάτος’, και το πολύ όμορφο και συνάμα αδικημένο τραγούδι ‘Έλα να με βρεις’. Σπουδαίες συμμετοχές κι εδώ με Νικολακοπούλου, μεταφρασμένα τραγούδια του Cris de Burg, και Σάκη Μπουλά.

Το τέλος μη δω…

Το 1984 παρουσιάζει επίσης ποίηση  του ανεπανάληπτου Κώστα Καρυωτάκη σε μελωδίες του Μίκη.

 Τι νέοι που  φθάσαμεν εδώ

Στο χείλος του γκρεμού

Στο τέλος του κόσμου…

Το 1987 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξεπερνά τον εαυτό του και γράφεται στην ιστορία. Ο δίσκος ‘Χαιρετίσματα’ γίνεται ο Νο1 rock δίσκος στην Ελλάδα, βάζοντας το περιθωριακό  ως τότε  rock, στην πρώτη γραμμή. Αρχιτέκτονας ο μεγάλος απών Νικόλας Άσιμος, η Αφροδίτη Μάνου, κι  ο ίδιος ο Βασίλης. ‘Χαιρετίσματα’, ‘Καταρρέω’ ,’Θα ρθω να σε βρω’, ‘Πάρε με’ ακούγονται με την ίδια ένταση ακόμα και σήμερα.

 Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρω

Στο μαγγανοπήγαδο της ήττας μου περνώ

Venceremos, venceremos…

1988, Μικρούτσικος, Τριπολίτης, και το επικό άλμπουμ ‘Όλα από  χέρι καμμμένα’. Το μεγάλο μπουμ’, ‘Ονειρεύομαι’, προφητείες που τσακίζουν συνειδήσεις με έναν Μικρούτσικο πιο ώριμο από ποτέ κι ένα Βασίλη που αποδεικνύει για ακόμη μια φορά το πολύπλευρο ταλέντο του.

Μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων…

Δίσκος ωριμότητας πια το ‘Χορεύω’ του 1989,  με κομμάτια  αξεπέραστα και διαχρονικά. Ο ίδιος  γράφει πολλά, αλλά τη σφραγίδα του δίσκου τη βάζει ο Σταμάτης Μεσημέρης με το ‘Ελλάς’. Η ‘Βικτώρια’, ‘Για μένα τραγουδώ’, ‘Όχι σε όλα’ μεγάλες επιτυχίες που ξύνουν τις πληγές μιας παρηκμασμένης κοινωνίας.

Τη μοναξιά που λες κι εγώ την υπομένω…

Το 1991 έρχεται το ‘Αττικόν’ με το Γιώργο Νταλάρα και γίνεται ο Νο1 δίσκος live. Συμμετέχει στις ‘Γραμμές των οριζόντων’ του Θάνου Μικρούτσικου. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το ‘Χρόνια πολλά’ με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου να αλλάζει κάπως ύφος με τραγούδια εξαιρετικά όπως το ομώνυμο, ‘Γεια σου’, ‘Όλα για πάρτυ σου’.

 Σ’ αναζητώ σαν ηλιαχτίδα

Έτσι που μοιάζω σαν Ατλαντίδα… 

Το 1992 συμμετέχει στο ‘Φαλιμέντο του κόσμου’ προς τιμή του Νικόλα Άσιμου, με το διασκευασμένο από το Βασίλη ‘Γιουσουρούμ’ να γίνεται τραγούδι-σύμβολο της νέας γενιάς. Επίσης γίνεται η ‘Σφεντόνα’, με πολύ ωραίες μπαλάντες οι οποίες και επισφραγίζουν το νέο ύφος του Βασίλη. ‘Βράδυ Σαββάτου’, ‘Σπάνε οι χορδές μου’ ξεχωρίζουν όπως κι η αυτοβιογραφική μπαλάντα ‘Σφεντόνα’

 Κράτα εσύ το όνομα

Κρατάω εγώ τη χάρη

Κράτα εσύ όλη τη γη

Κρατάω το φεγγάρι…

Κείνο τον καιρό κάνοντας την επανάστασή του γνωρίζοντας ότι πλέον η ποίηση είναι αντιεμπορική, και στο ζενίθ της καριέρας του, ο Βασίλης τραγουδά το σπουδαίο Λειβαδίτη σε μελωδίες Τσαγκάρη και ‘Φυσάει’. Ένας απ’ τους καλύτερους και ποιοτικότερους δίσκους που έχει βγει, κατάφερε και επέπλευσε παρόλα τα ‘αντιεμπορικά’ μηνύματα που προβάλει. ‘Χρωματίζω πουλιά’ ‘Αλλά τα βράδια’ τραγούδια που σε ταξιδεύουν.

 Μες τη αγάπη μας

Είναι ένα δροσερό κλωνάρι

Μια φυσαρμόνικα…

 Της  αφεντιάς μου βασιλιάς, καληνύχτα σας…

1997 και  ‘πες μου ένα ψέμα ν’ αποκοιμηθώ’ αφιερωμένο στη νεογέννητη κόρη του με σπουδαία τραγούδια, κυρίως του Νικόλα Άσιμου, αλλά ξεχωρίζουν οι ‘Ψυχές κι οι αγάπες’ του Απόστολου Μπουλασίκη. ‘Λίνα’, ‘Άνοιξε μου να κρυφτώ’, επίσης πολύ μεγάλα τραγούδια ερμηνευμένα ανεπανάληπτα απ’ το Βασίλη.

Κι απολολώτες είμεθα απ’ την αγέλην…

Ο δίσκος ‘Να με φωνάξεις’ το 1999 κινείται σε πιο έντεχνους ρυθμούς με την ‘Καμπαρτίνα’ του Λευτέρη Παπαδόπουλου να ξεχωρίζει αλλά και το ‘Αντέχω’ ‘Φρόνιμα κούκλα μου’, ‘Μη μιλάς’.

Ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις…

Το 2000 η συνεργασία ξανά με το Θάνο Μικρούτσικο και τον Οδυσσέα Ιωάννου φέρνει ένα σπουδαίο αποτέλεσμα και τη ‘Θάλασσα στη σκάλα’. Τραγούδια με πιάνο αλλά και πιο ‘σκληρά’ και με έναν Βασίλη Παπακωνσταντίνου πάλι και πάλι να δίνει τον καλύτερό του εαυτό. ‘Κράτα λίγο ακόμα’, ‘Καταδότες’, ‘Σκληρό γαλάζιο’ τραγούδια που ‘κουβαλάνε’ την εποχή μας, τη σατιρίζουν, την κλαιν.

Ποιού κοριτσιού η σκοτεινιά πάει να σε σκοτώσει…

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου συνεχίζει και το 2001 μ’ έναν πολύ καλό δίσκο ‘Χαμένες αγάπες’ όπου με τη σειρά του και ο Χριστόφορος Κροκίδης ξεδιπλώνει σ’ όλη του την έκταση το μεγάλο ταλέντο του. Σατιρικά τραγούδια- εγώ για σένα λιώνω-, αλλά και υπέροχες μπαλάντες όπως το ‘ Έχω ανάγκη’ χαρακτηρίζουν αυτό το δίσκο. Άλλη μια κατάθεση ψυχής.

Έλα και μη με δώσεις πουθενά…

Τελευταία άλμπουμ το ‘προσέχω δυστυχώς’ με το Μάνο Ξυδού και το ‘Φρέσκο χιόνι’ με τη συμμετοχή πολλών νέων τραγουδοποιών, υστερούν σε σχέση με τα προηγούμενα, δεν παύουν όμως να αποτελούν μέρος του ωραίου αυτού ταξιδιού.

(Για τυχόν λάθη ή παραλείψεις, την κατανόησή σας…)