Προχτές είδα για άλλη μια φορά στην τηλεόραση το στοιχειωμένο σπίτι στο Νέο Φάληρο. Αυτό το σπίτι πρέπει να είναι τίγκα στο φάντασμα, αφού σ’ όσες εκπομπές έχουνε γίνει με τέτοια θέματα, το δείχνουν πρώτο-πρώτο. Κι είναι δίπλα, ακριβώς δίπλα στο σπίτι μου…

Εκεί μέσα λένε, έμενε μια μυστήρια τύπισσα, η οποία επειδή την είχε δει γαμάουα, έκανε ναζάκια στον τυπάκο που την πάλευε ότι δήθεν δεν τον θέλει.  Αυτός, άλλο φρούτο εποχής κι εκείνο, από την τσατίλα του που δεν τον ήθελε πήγε κι αυτοκτόνησε, όπως λέει ο ερευνητής. Δε ξέρω αν η αυτοκτονία πόνεσε ή όχι, αλλά σίγουρα βελτίωσε τη θέση του καθώς η τύπισσα το θέμα το ξανασκέφτηκε…

Αυτό είναι και μια συμβουλή για τους νεότερους. Ότι η ζωή δεν έχει μονόδρομους. Αν δεν αποδέχεται τον έρωτα σας μια κοπέλα, αν παίζετε με την πλάτη στον τοίχο, μην ανησυχείτε. Το μόνο πιθανό αποτέλεσμα δεν είναι μόνο η ήττα. Μπορεί να πέσει κι ο τοίχος να σας πλακώσει.

Η τύπισσα λοιπόν βλέποντας την αυτοκαταστροφή του βλακάκου που πήγε και τη  φούνταρε στα καλά καθούμενα, δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Αφού τον μούτζωσε, ξανασκέφτηκε το όλον θεματάκι αλλά δε βρήκε λύση.

Γιατί έτσι είναι οι γυναίκες. Όταν τις θέλεις  σου το παίζουνε Υπολοχαγός Νατάσσα, αλλά αν τις γράψεις κανονικά, τότε σου το παίζουνε κλαμμένη Μανταλένα και «άλλος για τη βάρκααααααα μααααααααας». Εδώ έγκειται κι η επιτυχία της Βουγιουκλάκη. Είχε πιάσει ακριβώς όλο το  φάσμα των γυναικείων συμπεριφορών…

Αυτή λοιπόν κλείστηκε σπίτι της. Και αυτοκτόνησε. Άλλοι λένε από μελαγχολία. Άλλοι από περιέργεια. Γιατί όταν ερωτευτείς έναν μπίτι ηλίθιο, και να σαι έξυπνη, κλέβεις λίγο απ’ τη μαγεία του. Και το στοίχειωσε το σπιτάκι. Και γυρίζει εδώ και κει και τρομάζει τους περαστικούς, καθώς και τον ερευνητή που έκανε την έρευνά του.

Γιατί βλάκας με βλάκα διαφέρει. Ποιος είναι πιο βλάκας? Αυτός που αυτοκτονεί για ένα βούρλο? Αυτή που αυτοκτονεί για ένα πρώην βούρλο? Ή αυτός που γυρίζει γύρω-γύρω από το σπίτι ελπίζοντας να ακούσει καμιά βουρλοσυζήτηση?