Χτες χάζεψα κι εγώ στην τηλεόραση, όπως όλοι, τις σχολικές (βοήθα Παναγιά) παρελάσεις και τη στρατιωτική και μου δημιουργήθηκαν κάποια σοβαρά ερωτήματα που νοιώθω πραγματικά την ανάγκη να μοιραστώ.

-Ποιο το νόημα πλέον του να ντύνεις ομοιόμορφα τα παιδάκια, με βήμα στρατιωτικό, μπροστά σε υπουργούς, πρωθυπουργούς και ξέρω γω τι άλλο?

-Μήπως είναι η κορύφωση της πλασματικής ιστορίας που διδασκόμαστε στα σχολεία?

-Μήπως πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι τα νοήματα της Γαλλικής επανάστασης- η οποία υπήρξε η μεγαλύτερη τομή  της ανθρώπινης  ιστορίας με πολύ ευεργετικά για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες αποτελέσματα- στη σύγχρονη σύνθετη κοινωνία δεν μπορούν να λειτουργήσουν?

-Μήπως το μεγαλύτερο επίτευγμά της, η κοινωνία των συμπαγών εθνών με βάση την κοινή καταγωγή που τότε  ήταν σωτήριο για διάφορους λόγους, τώρα  δεν μπορεί να λειτουργήσει?

-Μήπως και τα παρεπόμενα όλων αυτών (σημαίες, εθνικοί ύμνοι, ανόσιες παρελάσεις κτλ) πρέπει να καταργηθούν καθώς δεν έχουν πλέον σοβαρό λόγο ύπαρξης?

-Μήπως η ουσιαστική κοινωνική αλλά και ψυχολογική απελευθέρωση του σύγχρονου ανθρώπου περνάει και απ’ την κατάργηση της επίσημης θρησκείας των κρατών?(δεν το πάω  μακριά καθώς ξέρω ότι απλά δε γίνεται.)

Βεβαίως τα ερωτήματα τίθενται σε  μια  περίοδο που τα προηγμένα αλλά και τα αναπτυσσόμενα κράτη,  και βεβαίως και την Ελλάδα, τα θερίζει ένας ακραίος συντηρητισμός και εθνικισμός, που απλώς δεν ανέχεται τέτοιες εκτροπές και αντικαθεστωτικές λογικές.

Από τη μια η εικόνα των νέων ανθρώπων που προοδεύουν, που αμφισβητούν, που αναζητούν καινούργια πράγματα και προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα νέο όραμα, και από την άλλη η εικόνα των ίδιων ανθρώπων που παρελαύνουν  χωρίς να αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα, με τον κόσμο να χειροκροτεί τα νεόκοπα στρατιωτάκια, πιστεύοντας ότι το μέλλον βρίσκεται  σ’ αυτήν τη ξεθωριασμένη εικόνα που διαδραματίζεται μπροστά τους θυμίζοντας κάτι από εποχή Μεταξά.

( Στη φωτο ο ιστορικός πίνακας του μεγάλου Ντελακρουά ‘Γαλλική επανάσταση’ )