1. Όρος που στην αρχαία ελληνική μουσική έδειχνε τη διαδοχή και τον
τρόπο εναλλαγής των ρυθμικών τόνων. Στα τέλη του 1800, ο μουσικολόγος Χ.
Ρίμαν επανέφερε αυτόν τον όρο για να εκφράσει εκείνες τις ανεπαίσθητες
αλλαγές της ρυθμικής ομαλότητας που είναι απαραίτητες σε μια εκτέλεση, για
να τονίζεται σωστά ο μουσικός λόγος 2. Η πορεία της μελωδίας με συνεχή διαστήματα 3. Τεχνοτροπία.
