Χαρακτήρας ποσότητας της βυζαντινής μουσικής και συγκεκριμένα κατάβασης (βλ. σχετικά στη λέξη «χαρακτήρες» στην εγκυκλοπαίδεια μουσικών όρων του ΜΗ). Το ελαφρόν συμβολίζεται με ένα σημείο που μοιάζει περίπου με ανάποδο μικρό ύψιλον (υ) και κατεβαίνει δύο φωνές υπερβατώς, σε αντίθεση με την υπορροή που κατεβαίνει δύο φωνές συνεχώς (1+1) και όχι υπερβατώς. Για παράδειγμα αν ο πριν από το ελαφρόν χαρακτήρας αντιστοιχεί στον φθόγγο Πα, το ελαφρόν που τίθεται μετά τον Πα αντιστοιχεί στο φθόγγο Ζω (στη Βυζαντινή μουσική η κλίμακα των φθόγγων είναι : Νη – Πα – Βου – Γα – Δι – Κε – Ζω – Νη).
