648 online · 210.830 μέλη
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #6164 / 09.11.2006, 15:58 / Αναφορά Πανέμορφο μπράβο..με άγγιξε από τον πρώτο στίχο μέχρι τον τελευταίο με τις εικόνες και τη σοφία του. |
| #6165 / 09.11.2006, 15:59 / Αναφορά "Φαντάσου τώρα πάλι, να πιάναμε στεριά. Να βρίσκαμε ανθρώπους με ζωντανή καρδιά" Σαν κι εσένα Σταύρο μου, σαν κι εσένα!. Πολύ όμορφο χρώμα η θάλασσα σου. Μπράβο! |
| #6168 / 09.11.2006, 16:50 / Αναφορά Σταύρο μου πέρα από την πλάκα...;) είναι υπέροχο,μαγευτικό..... |
| #6169 / 09.11.2006, 17:18 / Αναφορά Είναι πολύ ... ποιητικό! τρυφερό, και δυνατό! Γράφε, γιατί γράφεις πολύ όμορφα!! |
| #6170 / 09.11.2006, 18:05 / Αναφορά Τόσο λιτό και τόσο μαγευτικό, τόσο λυρικό........ Μια μελωδία του λείπει να γίνει τραγούδι!! |
| #6173 / 09.11.2006, 20:16 / Αναφορά ...αναρωτιόμουν αν υπάρχει κάτι που μπορεί να ενεργοποιήσει και τις 5 αισθήσεις μου. Έλαβα την απάντηση. Και μου άρεσε! :) |
| #6175 / 09.11.2006, 21:57 / Αναφορά Σταύρο πάρα πολύ όμορφες οι εικόνες σου να σαι καλά :) |
| #6176 / 10.11.2006, 01:05 / Αναφορά "Κι ας έσπαζαν τα πλοία στην άκρη στο νερό. Θαμπά γυαλάκια να ‘φτιαχναν που μάζευα μωρό" Με έκανες για λίγο και πάλι παιδί... Ευχαριστώ Σταύρο! :-) |
| #6177 / 10.11.2006, 05:21 / Αναφορά Σταύρο μου ... εχεις τόσο γλυκιά και καλοσυνάτη προσωπικότητα και φυσιογνωμία που αυτό φαίνεται και απο το τρόπο που γράφεις ... Ομορφες εικόνες από "καθαρή" ψυχη ... :) |
| #6191 / 10.11.2006, 20:22 / Αναφορά Φαντάσου τώρα πάλι, να πιάναμε στεριά. Να βρίσκαμε ανθρώπους με ζωντανή καρδιά. Και να μην έχουν στόμα, μα ούτε και μυαλό. Να λέει πάντα εκείνη πιο είναι το καλό. Αυτές οι δυο στροφές είναι που καταλαβαίνω με την πρώτη ανάγνωση .Τις άλλες θα τις ξαναδιαβάσω αλλά τώρα ...δεν δύναμαι--->Με έχεις αφήσει ΑΝΑΥΔΟ. Τι να πω;Φτανει ένα ευχαριστώ;Φτάνει;Πολύ λίγο είναι. |
| #6199 / 11.11.2006, 10:59 / Αναφορά Και να μην έχουν στόμα, μα ούτε και μυαλό. Να λέει πάντα εκείνη πιο είναι το καλό. ---------------------------------- Δεν ξέρω αν θα το ζήσω αυτό σ' ετούτη τη ζωή, αξίζει όμως και σαν όνειρο... Εξαιρετικό το ποίημά σου φίλε μου. |
| #6228 / 13.11.2006, 23:50 / Αναφορά Φίλοι μου, είναι τα σχόλια σας όλα τόσο ζεστά, τόσο ποιητικά τα ίδια, που θα πίστευε κανείς πως μερικά έργα ξεκινούν θαρρείς ανάποδα. Σαν δηλάδη να προυπήρχε η συναισθησία, η αγάπη και η συνύπαρξη των αναγνωστών με τον εσωτερικό κόσμο εκείνου που βιώνει την ανάγκη να εκφραστεί ποιητικώς. Και τότε μόνον ο "ποιητής" δύναται, να καταγράψει απλώς, τη δική του ευγνωμοσύνη προς εκείνους μέσα από τα έργα του. Ευγνωμοσύνη για τα όμορφα συναισθήματα μέσα από τα οποία οι ίδιοι νοερώς τον έχουν ήδη προσεγγίσει μέσα τους, με τη δική τους φιλόμουσο θέρμη. Σας ευχαριστώ!!! |
| #6233 / 14.11.2006, 01:31 / Αναφορά Κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό σου Σταυρούγκο πάντα η ίδια απορία μου δημιουργείται ... πως καταφέρνεις να περάσεις τόσο συναίσθημα και να συνθέσεις τόσες διαφορετικές και παραμυθένιες εικόνες ... αυτό μάλλον είναι το ταλέντο ε? Πάω να το ξαναδιαβάσω για να ονειρευτό το ταξίδι στην πορτοκαλί θάλασσα ... |
| #6311 / 17.11.2006, 02:50 / Αναφορά αυτο το ποιημα μου δινει εντονα μια εκονα,οταν ειμαστε μαθητες περναμε τους χρωματιστους διαφανεις χαρακες τους βαζαμε μπροστα απο τα ματιαμας και βλεπαμε πως ειναι ο κοσμος γυρω μας οταν εχει χρωμα αλλες φορες γαλαζιο φουξια η κιτρινο.αυτο το ποιημα μας κανει να ταξιδευουμε σα ενα κοσμο τοσο ονειρικο οπου δεν θα υπαρχουν τα συνηθισμενα χρωματα αλλα η θαλλασα θα ειναι πορτοκαλι και ο ουρανος πρασινος.δυσκολευτηκα να διαλεξω τον καλυτερο στοιχο γιατι ειναι ολοι τοσο ομορφο αλλα καυεληξα οτι το φιναλε του Κι ας έσπαζαν τα πλοία στην άκρη στο νερό. Θαμπά γυαλάκια να ‘φτιαχναν που μάζευα μωρό. η θραυση του γιαλινου πλοιου που ειναι εξισου ονειρικη με την πλευση του. ειλικρινα δεν εχω λογια, το εχω ειδη διαβασει απειρες φορες, πανεμορφο και μαγευτικο |
| #6336 / 19.11.2006, 21:29 / Αναφορά Εξαιρετικό!!! Ένα ονειρικό ταξίδι, στον πλούσιο εσωτερικό σου κόσμο - του φωτός- γραμμένο με το μελάνι της ψυχής. Μην σταματήσεις ποτέ να μας συνεπαίρνεις και να μας ταξιδεύεις. Συγχαρητήρια!!! |
| #6337 / 19.11.2006, 22:13 / Αναφορά αχ και να ηξερες τι μου θυμιζουν οι 2 τελευταιοι στιχοι σου πολυ ομορφο ειναι ολο το ποιημα σου. συγχαρτηρια |
| #8980 / 28.07.2007, 16:13 / Αναφορά Μπράβο Σταύρο! Όμορφη φαντασία, πλούσια σε εικόνες :) |
| #8989 / 30.07.2007, 16:16 / Αναφορά Και εγώ θα πάψω να προσπαθώ να κάνω την θάλασσα γαλάζια Για να μην σπάσουν τα γυάλινα καράβια σου. Εξαιρετικό φίλε. |
| #8999 / 31.07.2007, 16:59 / Αναφορά Δελφίνια ιεροφάντες του ομφαλού της γης, να εισπνέουνε το βλέμμα που εκπνέουμε, θαρρείς. :-) :-) :-) !!!! |
| #9024 / 02.08.2007, 21:48 Ευχαριστώ φίλοι μου! Είναι όμορφο συναίσθημα να επιστέφεις μετά από καιρό στα ίδια λιμάνια εισπράττοντας νέα σχόλια). Ευχαριστώ. |
| #9025 / 02.08.2007, 21:48 Ευχαριστώ φίλοι μου! Είναι όμορφο συναίσθημα να επιστέφεις μετά από καιρό στα ίδια λιμάνια εισπράττοντας νέα σχόλια. Ευχαριστώ. |
| #14924 / 27.06.2008, 16:03 / Αναφορά Με τόσο όμορφες περιγραφές δε μου ήταν καθόλου δύσκολο να τα φανταστώ όλα αυτά που λέει το ποίημα! Ονειρεμένες περιοχές και καταστάσεις... Θα ήταν όμορφος πολύ ο κόσμος αν ήταν έτσι! |
Οι Ελληνίδες!
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Θεόδωρου Παπαδόπουλου. Από την Οπισθοδρομική Κομπανία στο σήμερα.
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός
