3η Παράλληλος

Στόλισα
μ' ένα αλαβάστρινο φεγγάρι
το άδειο δωμάτιο
με κουρδιστή ανία
με καθαρό αέρα το πατάρι
σ' άπιαστα όνειρα ξελόγιασα πεδία

Τρίτη παράλληλος
στην κεντρική μου σκέψη
εκεί σε άφησα, πριν το μεγάλο δρόμο
μέτρησα ώρες τυπικές, του χρόνου η πλέξη
με θυμαρίσιο μέλι γλύκανα τον πόνο

Φύτεψα σπόρους
μες στο άγονό μου σώμα
πάνω στο βράχο, άνθισε πικρό λουλούδι
με αναθυμιάσεις μιας ζωής, ξυπνώ ακόμα
το οξυγόνο τέλειωσα, μ' ένα τραγούδι

Με οπτασίες
στόλισα, χρυσά ταξίδια
ανέμελα λόγια
έχω κρυμμένα μες στην κρύπτη
ακροβασίες μιας ψυχής που είναι ίδια
μ' εκείνη που σκότωσα
μια φονική μου Τρίτη

Τρίτη παράλληλο
μετά την ανηφόρα
είδαν τα μάτια τη νέα μου τη χώρα
μια Τρίτη έμαθα
πως έπιασε η μπόρα
και στάζει πάλι η ζωή απ' τον φεγγίτη