Ο Σάββας Σιάτρας στο MusicHeaven

Η... παράδοση του παραδοσιακού τραγουδιού

Κάποιοι υποστηρίζουν, πως προσθέτοντας παραδοσιακά στοιχεία σε πιο σύγχρονα, ως προς τον ήχο τραγούδια, είναι ένας τρόπος για να περάσεις κάποια πράγματα στους πιο νέους…
«Αυτό δεν είναι δημοτικό τραγούδι! Το δημοτικό τραγούδι, καταρχήν, δεν έχει στιχουργό. Αυτό τον ρόλο τον έχει ο ανώνυμος λαός. Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ένα τέτοιο τραγούδι ως δημοτικό; Προσωπικά, δεν μπορώ να το καταλάβω... Ούτε δημοτικοφανές δεν είναι! Σε τι χαρακτηρίζεται αυτό το είδος; Για τη μουσική του; Μα ο ρυθμός του είναι απλοϊκός… Αυτό είναι για τους τουρίστες!

Μου φαίνεται πως όπως χόρευαν παλιότερα οι τουρίστες, θα το κάνουν, πλέον, οι Έλληνες!

Βέβαια, σήμερα δεν μπορούμε να βρούμε τις παλιές επιρροές της ελληνικής υπαίθρου, αλλά θα βρούμε την ελληνική λεβεντιά… Πώς χαιρόμαστε ένα ωραίο χορευτικό; Το τέλειο ποτέ δεν μπορούμε να το φτάσουμε, ούτε τα πρώτα που έφτιαξαν οι πρόγονοί μας. Εκείνοι είναι που έφτιαξαν δημοτικό τραγούδι. Εφόσον, λοιπόν, αυτό είναι η Ιστορία σου, πάρ’ το, «λαμπικάρισέ» το, κοσκίνισέ το, αλλά μην «του βγάζεις τα μάτια»! Κάτι που δεν έφτιαξες, δεν έχεις και το δικαίωμα να το χαλάσεις»


Υπάρχει η άποψη πως η παράδοση είναι «αυτό που ακούσαμε από αυτούς που μας το μετέφεραν και εμείς το παραδίδουμε στην επόμενη γενιά, με τις δικές μας επιρροές, εξού και παράδοση». Εσείς ποιόν τρόπο θα συστήνατε σε ένα νέο παιδί, ώστε να πάρει την παράδοση και να την μεταφέρει στην επόμενη γενιά;
«Αν την πιστεύει, θα την παραδώσει, αν δεν την πιστεύει, δεν θα την παραδώσει. Εγώ την πιστεύω και τη νιώθω και η παράδοση έχει πολλούς πιστούς το δημοτικό τραγούδι. Προσωπικά, όπου κι αν πάω, βρίσκω τον εαυτό μου δικαιωμένο. Ίσως επειδή ήμουν χαρακτηριστικός από το ξεκίνημά μου και δεν παρέκκλινα από την παράδοση»





Παρακολουθείτε άλλα είδη μουσικής;
«Ναι, μπορεί να παρακολουθώ ορισμένες φορές, να αντιλαμβάνομαι και να γνωρίζω ότι ένα τραγούδι στο είδος του είναι καλό. Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι με εκφράζει. Δεν με οδηγεί στο να τραγουδήσω, να χορέψω ή να νιώσω κάτι... Δεν έχω ανάλογα βιώματα. Μπορεί να παραδεχτώ κάποιον σαν καλλιτέχνη, αλλά δεν με συνδέει κάτι κοινό.

Βέβαια, δεν είμαι και των άκρων να πω ότι δεν θα ακουστεί κι αυτό το είδος της μουσικής, όμως δεν πρέπει να αφήσουμε κι αυτόν τον λαϊκό πολιτισμό να φύγει. Πού θα στηριζόμαστε αν δεν έχουμε τη βάση μας... Στον αέρα;»


Σας αρέσει να τραγουδάτε άλλο είδος δημοτικής μουσικής, εκτός από τα ηπειρώτικα;
«Βέβαια... Επειδή, η Ήπειρος γειτνιάζει με τη στεριανή Ελλάδα, όπου υπάρχουν ωραία ακούσματα, όπως τα συρτά, τα καλαματιανά, τα τσάμικα, τα τραγούδια της τάβλας, τα ιστορικά, τα κλέφτικα. Από την άλλη μεριά, είναι και τα νησιώτικα, που έχουν μια γλυκύτητα τόσο στους ρυθμούς, όσο και στα λόγια...

Τον πλούτο που έχει η Ήπειρος, όμως, δεν τον συναντάμε πουθενά αλλού. Δεν το λέω επηρεασμένος από την καταγωγή μου. Αυτό φαίνεται στη μεγάλη ποικιλία. Κάθε περιοχή της Ηπείρου έχει τη δική της ενότητα και χορεύει, τραγουδάει, εκφράζεται, μιλάει με τον δικό της τρόπο. Αυτό δείχνει ένα λαό που κάτι ένιωσε και έβγαλε αυτόν τον πλούτο»