Κάθαρση

.................................................
Σε λάκκο βαθύ ντροπής κι ασχήμιας
Ριγμένη η ομορφιά και η τόλμη.
Γύρω γύρω στις άκρες απάνω
Ο φόβος και η ρουτίνα
Βρισιές, φτυσίματα και πέτρες
Να σταματάνε τον αγέρα
Να θαμπώνουν τη ζωή.
Σκοτείνιασε η μέρα
Και δάκρυ για αυτήν κανένας.
Βουή κυνηγιού πριν κάτι ώρες
Παιάνας αίματος απειλητικός
Της αγάπης έκτροπα
Η τιμωρία, η καταδίκη
Χωρίς ερωτήσεις και γιατί.
Μονάχα λίθος μισητός.

Βγαλμένα μαλλιά
Κοκκινισμένα από τον φόβο μάτια
Χείλη σκαμμένα, στήθη γδαρμένα.
Και η πνοή λειψή.
Το χέρι αδύναμο στο πρόσωπο προστάτης
Αποτέλεσμα κανένα.

Μορφές τυφλές και κωφές
Κραυγάζουν της χάρης τα καμώματα
Σε καταδίκη θανάτου, ποτέ ξανά τέτοια ντροπή.
Για καμιά ομορφιά, για καμιά εξυπνάδα,
Όλοι στην ατολμία πιστοί οπαδοί.

Με γυμνό από δέρμα σώμα
Κοκαλιασμένο το κεφάλι
Στο πηγάδι την έσυραν.
Στο πηγάδι της αισχύνης
Με τις ετοιμόγεννες νεκρές.

Η μάνα κι ο πατέρας πουθενά
Η αγάπη κρυμμένη πίσω από μάσκες γελοίες
Και αυτή στης αβύσσου το κρεβάτι
Μαζί με τον Χριστό,
Μαζί με τον Άδη
Μαζί με τον Θεό.
Χαμογελαστή και μακάρια.
Σαπισμένη από τον μικράνθρωπο
Συχωρεμένη από τον ουρανό