Ονείρου όψη

Από ανάγκη βρέθηκα εδώ
Ήθελα να ενωθώ με το σκοτάδι
για λίγο και ψυχή και μάτια να σφαλίσω
ν' αφουγκραστώ τη μέσα μου σιωπή
Άστρα κουράστηκα να κηνυγώ
τώρα αδιάφορο μ' αφήνουν κάθε βράδυ
μακριά απ΄τα φώτα λίγο διάλλεξα να ζήσω
για να γλιστρώ μέσα στην κάθε μου στιγμή.

Κι όμως του ύπνου μου το ανείπωτο τραγούδι
κάποιος διακόπτει μ' ένα γέλιο αληθινό
που με γυρίζει σ' όλα αυτά που είχα αφορίσει
που με γυρνά μες στων ματιών σου την αρχή.
Το χέρι σου άπλωσες και μου 'δωσες λουλούδι
κι εγώ στη γεύση του αρχίζω να ξυπνώ
κι όπως ν' απλώνεσαι παντού έχεις αρχίσει
γλυκιά στα χείλη μου ανάβεις προσμονή

Κι όμως φοβάμαι μη χαθείς μες στο σκοτάδι
κι όμως φοβάμαι μη σε πάρει το πρωί
Αυτό το τίποτα που όλα τ' απειλεί
την παρουσία σου μακριά μου να μη διώξει.
Τρέμω μην είναι πάλι πλάνεμα το χάδι
μήπως κλεμμένο είναι πάλι το φιλί.
Δεν θ' αγαπήσω κι ας σου φαίνομαι δειλή
έχεις κι εσύ μια φοβερή ονείρου όψη.