Σαν βγαίνω στης ζωής μου το ταξίδι

Σαν βγαίνω στης ζωής μου το ταξίδι
Βλέπω τον δρόμο τόσο αχανή και μακρινό
Σαν ένα πλοίο που αιώνια ταξιδεύει
Σε έναν ατέλειωτο, βαθύ ωκεανό

Σαν βγαίνω στης ζωής μου το ταξίδι
Είμαι μονάχος μου μέσα σε μια ερημιά
Μα συνεχίζω σαν ζητιάνος να γυρεύω
Ένα χαμόγελο, ένα γέλιο, μια αγκαλιά

Με τη μουσική μου στο καράβι καπετάνιο
Και το τραγούδι στην ψυχή μου για οδηγό
Εγώ θα ψάξω από της ζωής τους υπονόμους
Να ρίξω μια ματιά στον ουρανό

Με τα στιχάκια που τις νότες έχω ντύσει
Θα βάλω πλώρη για της μοίρας το φεγγάρι
Κι η μελωδία ας έρθει να με νουθετήσει
Και στην καρδιά μου να φυσήξει τον Βαρδάρη

Σαν βγαίνω στης ζωής μου το κυνήγι
Είναι τα πάντα γύρω μου τόσο ξένα κι εχθρικά
Ώστε έναν φόβο νιώθω πάλι να με τυλίγει
Και να μου σφίγγει ένα κόμπο στην καρδιά

Σαν βγαίνω στης ζωής μου το ταξίδι
Μπαίνω σε ένα τρένο χωρίς καμμία επιστροφή
Κι όσα εμπόδια κι αν θα ξεπεράσω
Ποτέ δεν θα έχει τέλος η διαδρομή