Χάθηκα ξανά

Κατευθύνθηκε προς τη βιβλιοθήκη που με κόπο χωρούσε στον κάποτε κενό τοίχο του μικρού δωματίου της. Την τράβηξε προσεχτικά και από πίσω αποκαλύφθηκε μια χρυσή πόρτα με ένα λαξευμένο Α. Άνοιξε την πόρτα με ευλαβικές κινήσεις και πέρασε το κατώφλι μίας τεράστιας αστραφτερής σάλας. Έψαξε πάνω της. Έγνοιες, άσχημα συναισθήματα, βρισιές και προσβολές βούιζαν ακόμα στ’ αυτιά της.
- Πρέπει να ξεχάσω, ψιθύρισε.
- Να ξεχάσεις τι; Μια φωνή ακούστηκε από δίπλα της.
- Αγάπη μου. Να ξεχάσω το μίσος, τη ζήλια, την απογοήτευση.
- Πάρε ένα φιλί. Της είπε και της έδωσε ένα μικρό κουτάκι. Το άνοιξε και τα μάτια της άστραψαν από τη λάμψη του δαχτυλιδιού. Ο μικρός το πήρε από τα χέρια της και της το φόρεσε.
- Πόσο ξέρεις να μου φτιάχνεις τη μέρα. Αλλά η λάμψη σε τυφλώνει, δε σου καθαρίζει τη συνείδηση.
- Μαμά, γιατί άργησες τόσο πολύ αυτή τη φορά;
Η γυναίκα δεν απάντησε. Ήξερε καλά ότι έπρεπε να αργήσει και άλλο. Έπρεπε να αντέξει τουλάχιστον μέχρι να τελείωνε η ζωή της. Αλλά αυτός ο μικρός, ο όμορφος γιος της, μόνο αυτός την έκανε να γυρίζει συνέχεια.
- Τι λες για ένα αληθινό φιλί τώρα; Είπε και τον αγκάλιασε φιλώντας τον στο πρόσωπο πολλές φορές. Πέρασες καλά;
- Ω! Μαμά. Έχω ότι θέλω. Δε τολμάω να σκεφτώ κάτι και το έχω. Μόνο εσένα δεν έχω…
- Και εγώ από την άλλη, έχω μόνο εσένα. Και όταν τολμάω να ζητήσω έναν καλό ύπνο, ούτε εσένα έχω.
- Μαμά, χόντρυνες! Ασχήμυνες!
- Μπα έτσι ήμουν απλά είμαι λυπημένη και βρώμικη. Εσύ όμως θα με βοηθήσεις όσο καιρό καθίσω και μετά θα σου πω αυτό που ήθελες να μάθεις τόσο καιρό.
- Πες μου τώρα! Τουλάχιστον μια λέξη μανούλα. Και ας μη ξέρω πού πέφτει. Πες μου μονάχα που πηγαίνεις όταν φεύγεις από εδώ και έρχεσαι πάντα βρώμικη και κουρασμένη.
- Που νομίζεις εσύ ότι πηγαίνω;
- Δουλεύεις για να έχω εγώ όλα αυτά; Πηγαίνεις στη κόλαση;
-Πώς είναι δυνατόν να έμαθες εσύ για την κόλαση;
- Εκεί πηγαίνεις; Το βρήκα;
-Περίπου…
- Δηλαδή πού μαμά;
- Λέγεται πραγματικότητα.
- Με κοροϊδεύεις. Είπε με τα ματάκια του θυμωμένα. Δεν υπάρχει τέτοιο μέρος. Η πραγματικότητα είναι παντού
- Και πουθενά αγάπη μου, και πουθενά…