Η άλλη όψη του νομίσματος (Μέρος 2ο)

Σηκώθηκε, και άρχισε να ετοιμάζεται. Σήμερα ήταν μια ακόμα δύσκολη μέρα. Με προσοχή, μην ξυπνήσει τους θείους της, έφτιαξε άλλο ενα καφέ, και βγήκε να απολαύσει την ανατολή στο μπαλκόνι. Ήταν μια ωραία στιγμή, με υπέροχη θέα. Έβλεπε τον ήλιο να βγαίνει απο τη θάλασσα και να χαρίζει μαγευτικά χρώματα στην επιφάνεια της. Είχε πολύ καιρό να απολαύσει το καλοκαίρι. Αλλά είχε βάλει ενα στόχο, και θυσίαζε πολλά για αυτόν. Στο απέναντι πεζοδρόμιο, παρόλο που ήταν πολύ πρωί, ξεχώρισε μια ανθρώπινη σκιά, να κοιτάζει προς το μέρος της. Κοίταξε καλύτερα, και είδε τον Μίλτο, τον άντρα που συνάντησε την προηγούμενη νύχτα στην καφετέρια.
Μα τι στο καλό κάνει αυτός εδω, σκέφτηκε έντρομη. Δεν κουνήθηκε απο τη θέση της, για να μην τη δει. όμως εκέινος, της έκανε νόημα να κατέβει. Η Αγάπη, κούνησε αρνητικά το κεφάλι της, και γύρισε να φύγει. Αλλά εκείνος, πλησίασε περισσότερο, και την παρακάλεσε ακόμα μια φορά να κατέβει.
Μα είναι 6 το πρωί, τι γυρεύεις εδω, τον ρώτησε όταν του έκανε τη χάρη.
Το ξέρω, απάντησε εκείνος, απλά ήθελα να σου δώσω το τηλέφωνο μου, το ξέχασα χτες, είπε με χαμόγελο.
Είσαι τρελός, το ξέρεις, είπε η Αγάπη, αλλά τότε τον άκουσε να απαντά...
Τρελός για σένα!
Δεν ήξερε τι να κάνει. Αλλά προκειμένου να τον ξεφορτωθεί, πήρε το τηλέφωνο, και του ευχήθηκε καλημέρα. Εκείνος, της ζήτησε να ξεκλέψει μια ώρα απο τη ζωή της, όπως είπε, για να πάνε για ενα καφέ.
Πολλά ζητάω; είπε με παράπονο. Να μιλήσουμε θέλω, χωρίς να μας διακόψει κανείς.
Καλά, καλά θα δούμε, απάντησε εκείνη. Τον χαιρέτησε, και ανέβηκε στο σπίτι για να ετοιμαστεί για το πανεπιστήμιο.
Σιγά μη σου τηλεφωνήσω, έχω τόσες δουλειές έχω και σένα τώρα, σκέφτηκε καθώς έβαζε τα βιβλία στην τσάντα της. Ήταν ακόμα νωρίς. Αλλά έπρεπε να περάσει και απο το βιβλιοπωλείο. Σκέφτηκε ότι θα ήταν ωραία να περπατήσει λίγο στην παραλία μέχρι να ανοίξουν τα μαγαζιά. Μπήκε στο αμάξι της, και κατευθύνθηκε προς την Αριστοτέλους.
Πράγματι, ήταν υπέροχα... Η παραλία ήταν μαγευτική, και επικρατούσε μια ησυχία... Ήταν 8 και μισή. Οι καταστηματάρχες, έβγαζαν έξω απο τις καφετέριες τις καρέκλες, και σκούπιζαν τα τραπεζάκια. Μια κυρία, είχε βγεί βόλτα με το σκυλάκι της, ένας παππούς ψάρευε στη γωνία. Πριν λίγο που πέρασε απο την Τσιμισκή, είχε πολύ κίνηση, αλλά κατόρθωσε να βρεί να παρκάρει λίγα μέτρα πιο πέρα. Και τώρα χάζευε τη θέα καθισμένη σε ενα παγκάκι. Ναι, της έλειπαν οι γονείς της, αλλά αυτή την ομορφιά δεν θα είχε για πολύ καιρό την ευκαιρία να την απολαύσει, μια που σε ενα χρόνο θα τελείωνε τις σπουδές της και θα κατέβαινε Αθήνα... Κοίταξε το ρολόι της, η ώρα ήταν περασμένη. Κατευθύνθηκε στο βιβλιοπωλείο. έβγαλε τις φωτοτυπίες που ήθελε, και μπήκε στο αμάξι για το πανεπιστήμιο. Για να παρκάρει, χρειάστηκε αρκετή ώρα, μια που όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες. Όταν επιτέλους έφτασε εκεί, την περίμενε μια μεγάλη έκπληξη στην είσοδο του πανεπιστημίου!