120 online · 209.042 μέλη
Στην άκρη μιας τοξικής αυλής,
ένα ανοξείδωτο σούρουπο...
σου πρόσφερα τριαντάφυλλα με χαμηλόφωνα γρανάζια.
Τα μάσησες αργά αργά, και μετά μου χαμογέλασες.
Ακόμη σου έμεινε εκείνο το χαμόγελο.
Λάθος του λογισμικού,
απεφάνθησαν οι ειδικοί.
«Λάθος δικό τους», μου είπες
«Φταίει που ονειρεύονται χωρίς σκουριά. Αποστειρωμένα.»
Συμφώνησα και έκλεισα το μόνιτορ.
Πολύτιμη σιωπή.
Καληνύχτα.
Αν σου αρέσει να γράφεις, έλα στην ομάδα συντακτών του ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού του MusicHeaven και μοιράσου τις σκέψεις σου με τους πάνω από 4.000 καθημερινούς αναγνώστες του.
Στείλε μια δημοσίευση ή επικοινώνησε μαζί μας για απορίες!
σχολιάστε το παραπάνω άρθρο:
| #16468 / 17.09.2008, 22:55 / Αναφορά Ξαφνιάστηκα! Εξαιρετικό. Ιδανικό ποίημα, με λίγα λόγια, λες πάρα πολλά. Μου άρεσαν οι στίχοι: "Ακόμη σου έμεινε εκείνο το χαμόγελο" "Φταίει που ονειρεύονται χωρίς σκουριά. Αποστειρωμένα." και "Πολύτιμη σιωπή." |
 |
| #16593 / 29.09.2008, 17:00 / Αναφορά ''Φταίει που ονειρεύονται χωρίς σκουριά'' Πολύ όμορφο |
Βαγγέλης Παπαθανασίου
Η ιστορία του ''Bye Bye Bye'' των NSYNC
Πώς να επιλέξετε τον σωστό καθηγητή φωνητικής
Ανακαλύψτε την ιστορία του μπουζουκιού στην Ελλάδα
20 Αντιπολεμικά Τραγούδια 
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός
αρχική