Καλοκαίρι στο πέλαγος, με πορεία προς Αστυπάλαια, ύστερα Αμοργό...
Βραχονησίδες μέσα στη θάλασσα,
μοιάζουν μ’ αγάπες που ‘χουν ριζώσει.
Κανείς δεν ξέρει ποιος τις αγάπησε,
ίσως ο άνεμος να το ‘χει νιώσει.
Ίσως αν κάποτε, βουνά μεγάλα,
τον ήλιο αγάπησαν μεσ’ απ’ τη γη,
κορφές να υψώσανε να κάμουν σκάλα,
να τον αγγίξουνε καθώς ριγεί.
Κι ύστερα η θάλασσα, βαθύ γαλάζιο,
υγρό τοπίο αλμυρού ουρανού,
νησί να ονόμασε κάθε προσπάθεια
κι η αγάπη ρίζωσε, στου Αιγαίου το νου.
Αν σου αρέσει να γράφεις, έλα στην ομάδα συντακτών του ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού του MusicHeaven και μοιράσου τις σκέψεις σου με τους πάνω από 4.000 καθημερινούς αναγνώστες του.
Στείλε μια δημοσίευση ή επικοινώνησε μαζί μας για απορίες!
σχολιάστε το παραπάνω άρθρο: