Είχε γύρει το καπέλλο του, μέχρι χαμηλά πάνω στα μάτια. Μπροστά του μερικές haineken κι ένα πιάτο, με τ΄αποφάγια του.
Ο κόσμος γύρω, έπλεε νοθρά στο καλοκαιρινό απομεσήμερο, ήσυχα τα πάντα ,πολύ ήσυχα ,έως ανησυχητικά, ήσυχα. Φοβόμουν να τον πλσιάσω, μη και ταράξω τη γαλήνη των στιγμών του. Οι σφυγμοί μου έκραζαν,"σιωπή" τάκ-τακ , μα εγώ προχωρούσα, αργα και σταθερά κατά πάνω του.
Αν σου αρέσει να γράφεις, έλα στην ομάδα συντακτών του ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού του MusicHeaven και μοιράσου τις σκέψεις σου με τους πάνω από 4.000 καθημερινούς αναγνώστες του.
Στείλε μια δημοσίευση ή επικοινώνησε μαζί μας για απορίες!
σχολιάστε το παραπάνω άρθρο: